توحید اسماعیل پور، کارشناس سیاسی، در یادداشت خود درمورد تصمیم قالیباف برای شرکت در انتخابات ریاست جمهوری نوشت:

این روزها بسیاری در حال تحلیل انتخابات غافلگیرکننده ریاست جمهوری هستند ومدام با هیجان درباره چهره های انتخاباتی صحبت می کنند. حدس هایی درباره اینکه چه کسی ثبت نام می کند! چه کسی شایستگی ریاست جمهوری دارد!قطار دولت رئیسی ادامه دهد یا نه! واساسا چه کسی توان رای گرفتن از مردم و نمایندگی ملت را دارد!؟ قالیباف، در این میان از چهره هایی است که در آمد و شد این حدس های انتخاباتی است.

اما به نظر بایستی از عدم ثبت نام قالیباف دفاع کرد. نه از این نظر که اگر بیاید جایگاه و شخصیتش بیش از پیش تخریب می شود یا ماندنش در مجلس موجبات ترمیم سیاسی او را فراهم می کند! و نه از این نظر که تحلیلی دست و پا کنیم که او را از آمدن صرف نظر کنیم تا فضا متشتت نشود! ویا حتی او را به لطایف الحیلی از صحنه به دور کنیم تا رقبای جدی به راحتی مسیر را طی کنند! نه؛ هیچ کدام. اساسا تحلیلی فراتر از نفع یا ضرر فردی مدنظر است. سطح تحلیل، ناظر به یک وضیت شناسی از نظام حکمرانی کشور بوده وناظر به ضریب پیدا کردن اهمیت مجلس و ریاست آن است.

باوجود اینکه کشور به رهبری مقام ولایت فقیه متاثر از سقوط بالگرد رئیس جمهور و هیئت همراه تحرک خود را از دست نداده و دولت رئیسی در جریان است؛ لکن نظام حکمرانی کشور در مسیر حرکت خود دچار شوک حکمرانی و غافلگیری سیاسی شده که ذیل هدایت های رهبری نیاز به ظرفیت سازی ها و تحرکهای تمهیدی و روبه جلوی سیاسی وسیاستی دارد. در این جهت،قوه مقننه موقعیت ویژه تری از همیشه می یابد.

اما قوه مقننه در چه وضعیتی است؟ مجلس دوازدهم تازه در ۷خردادماه شروع به کار کرده است و هنوز ساختار آن شکل نگرفته و تثبیت نشده است. مجلس جدید بیش از ۱۶۰نفر از ۲۹۰نفر آن نسبت به دور قبل تغییر کرده اند وبسیاری از نمایندگان تجربه اولی هستند و کمتر از چند ماه دیگر بناست بخش مهمی از ماجرای تعیین وزرا و کابینه دولت باشند. مجلسی که اولین مجلس برنامه هفتم بوده ونمایندگان موثری که در تدوین برنامه نقش داشتند در آن و به ویژه در هیئت رئیسه مجلس جدید حضور دارند. مجلسی که نسبت به دور قبل یک دست نبوده و می توان از ۴طیف سیاسی پررنگ(اصلاحات و اعتدالیون، ائتلافی ها، امنا وصبح ایران، مستقلین) نام برد. اینها بخشی از مواردی است که مدیریت مجلس واهمیت آن را مضاعف می کند.

در چنین مجلس با تنوع سیاسی تعریف نقطه برآیندگیری و لنگرگاهی مجلس برای مدیریت آن، لازم وضروری است؛ انتخابات هیئت رئیسه ثابت کرد که باید پذیرفت که چه بخواهیم یا نخواهیم، بپذیریم یا نپذیریم قالیباف با اکثریت قاطع آرا موقعیت ثقل سیاسی و لنگرگاهی مجلس دوازدهم را پیدا کرده است. سایر چهره ها مانند متکی با ۵رای و ذوالنوری با ۶۰رای به شدت از محورشدن برای مجلس دوازدهم فاصله دارند.

همه این ها در شرایطی است که قوه مجریه در شوکِ حکمرانی به سر می برد و خواه ناخواه در حرکت خود تکانه هایی از جنس ناترازی قدرت و کابینه را داراست. هرچند روح خدمت و جهاد شهیدان خدمت، هنوز موتور محرک دولت می باشد ولی نمی توان وضعیت قوه مجریه را عادی تصور کرد و انتخاباتِ به یکباره و شکلگیری دولتِ جدید وضعیت آن را ویژه تر کرده و لاجرم ابهام و تعلیق هایی را نیز در ایام پیشرو در پی خواهد داشت. قوه مقننه امروز در وضعیتِ استثنائیِ تکیه گاهی و برادری قوه مجریه، نقش مهم و حیاتی در بازسازی دولت دارد. ِلذا در این لحظه تاریخی ثبات، قدرت و درایت مجلس به عنوان قوه همسان و مکمل قوه مجریه از ضرورت بیش از پیش برای بازسازی حکمرانی کشور اولویت دارد. مجلس در این لحظه تاریخی نه تنها بایستی با قدرت وظیفه خود را انجام دهد بلکه بایستی به قوه مجریه برای عبور از شوک حکمرانی کمک کند. ثبات قدم و کنشگری مدبّرانه در مجلس دوازدهم به قوه اجرا کمک می کند به سرعت و با قدرتی بیشتر در ریل حکمرانی خود را بازیابی کرده و به حرکت خود ادامه دهد. لذا می توان گفت مجلس، امروز بیش از همیشه، در راس امور بوده و موقعیت کنشگری و تاثیرگذاری مضاعف دارد.

قالیباف اینک به عنوان رئیسِ باتجربه پارلمان 12ام، از افرادی است که در قلب این میدان قرار گرفته و تحرک درست او و عدم اعوجاج او به شدت تعیین کننده و موثر می تواند باشد. بایستی ایده پله پله تا ملاقات ریاست جمهوری را کنار گذاشت و با خودآگاهیِ تاریخی از موقعیت، به تکلیف مدنی و الاهی عمل نمود. امروز حضور قالیباف در قامت ریاست مجلس نه تنها برای انسجام و تحرک درست و به هنگام مجلس دوازدهم مهم است؛ بلکه با تعیّن مجلس قوی برای شکل گیری و پیشروی قوه مجریه نیز نقشی حیاتی دارد. لذا با وضعیت شناسی حکمرانی کشور، قالیباف برای ماموریت تاریخی کمک به عبور از شوک حکمرانی نباید رئیس جمهور شود و اهمیت موقعیت خاص خود در صندلی ریاست مجلس را مورد توجه قرار دهد.