به گزارش جهت پرس؛ خولیو ولاسکو، مربی افسانه‌ای والیبال، پس از کسب طلای المپیک با تیم ملی والیبال زنان ایتالیا، یکی از بزرگ‌ترین و پرافتخارترین مربیان تاریخ ورزش شناخته می‌شود. او که تاریخچه‌ای درخشان از موفقیت‌های باشگاهی و ملی، هم در ایتالیا و هم در سایر کشورها دارد، همواره به روش خاص خودش، «روش ولاسکو»، کار کرده است. قهرمانی ایتالیا در این المپیک، که یکی از هیجان‌انگیزترین قهرمانی‌های تاریخ ورزش ایتالیا محسوب می‌شود، آخرین هدف بزرگی بود که او در دوران مربیگری‌اش به آن دست یافت.

در مصاحبه‌ای پس از این پیروزی، از ولاسکو پرسیدند که آیا این قهرمانی برای او نوعی انتقام از شکست در فینال المپیک 1996 آتلانتا است. او در پاسخ گفت: «نه. من شبیه باجو نیستم که بگوید آرامش ندارد، چون پنالتی را از دست داد. این‌ها اتفاقاتی هستند که در ورزش رخ می‌دهند. تیم ما در آتلانتا فوق‌العاده بود، اما در یک مسابقه با دو توپ شکست خورد. من این واقعیت را پذیرفتم، چون جزئی از ورزش است. هیچ‌گاه وسواس طلای از دست رفته نداشته‌ام، بلکه همیشه به موفقیت‌هایی که داشته‌ام بیشتر از آنچه نداشته‌ام، افتخار کرده‌ام. با آن تیم ملی در آتلانتا پیروزی‌های زیادی کسب کردیم و برای من آن مدال گم‌شده هرگز ارزش بیشتری نداشت.»

ولاسکو همچنین در مورد احساس خود قبل از اهدای جوایز به بازیکنانش گفت: «از آنها تشکر کردم. آنها فوق‌العاده بودند، اما نه فقط به این دلیل که برنده شدند. حتی اگر شکست می‌خوردند، باز هم از تلاش بی‌وقفه آنها قدردانی می‌کردم. آنها واقعاً همه چیز را در این رقابت‌ها به نمایش گذاشتند.»

خولیو ولاسکو همچنین درباره تجربه و روش‌های خود در هدایت تیم به سمت این موفقیت بزرگ صحبت کرد. او درباره آغاز سفر به سمت طلا گفت: «از تیم خواستم که خودمختار و مقتدر باشند و آن‌ها ثابت کردند که چنین هستند. معمولاً چهار سال طول می‌کشد تا تیمی آماده شود، اما با این تیم، همه چیز در چهار ماه اتفاق افتاد. انتخاب‌هایی انجام دادم که به ما امکان تغییر سریع را داد و این با برخی از گروه‌ها ممکن نیست، اما با این دختران این کار را انجام دادیم. آن‌ها فوق‌العاده بودند.»

ولا‌سکو در مورد مدیریت تغییرات سریع در تیم گفت: «من هیچ مشکلی پیدا نکردم؛ یکی از مزایای این گروه توانایی عالی آن‌ها برای تغییر است. ما عادتی را که همیشه داشته‌اند، حذف کردیم؛ مثلاً این‌که وقتی اشتباه می‌کردند، می‌گفتند “مقصر منم”، انگار که می‌خواستند تقصیر را به گردن خود بیندازند. اما این که به دنبال مقصر بگردیم فایده‌ای ندارد. آن‌ها به راحتی این عادت را ترک کردند. زنان ظرفیت انضباطی بالایی دارند، آن‌ها را تشویق کردم که شجاع باشند و از اشتباه کردن نترسند. و آن‌ها فعالانه این تغییر را پذیرفتند.»

وقتی از او درباره هدفش از پذیرش این مسئولیت پرسیدند، ولاسکو پاسخ داد: «هرگز فکر نمی‌کردم که تیم ملی زنان ایتالیا انتقام طلایی که در آتلانتا از دست دادم را بگیرند. هدف من این بود که تیم را در مدت زمان کوتاهی بهبود دهم. سپس طلا به روشی باورنکردنی به دست آمد، با تنها یک ست از دست رفته در کل المپیک. فکر می‌کنم این یک رکورد تاریخی است.»