به گزارش جهت، آمریکا از 230 سال قبل رئیس‌جمهور داشته اما تا به حال تنها فردی که به عنوان نامزد مستقل توانسته وارد کاخ سفید شود نخستین رئیس‌جمهورش جورج واشنگتن بوده است.

منابع رسانه‌ای گزارش داده‌اند در انتخابات ریاست‌جمهوری سال جاری، علاوه بر «جو بایدن» و «دونالد ترامپ»، 1214 نامزد دیگر برای رقابت در انتخابات نزد کمیسیون فدرال انتخابات ثبت‌نام کرده‌اند.

سیاست‌های جانبی قوانین انتخاباتی در آمریکا به گونه‌ای تدوین و تنظیم شده‌اند که پیروزی سیاستمداران بدون وابستگی به دو حزب اصلی جمهوری‌خواه و دموکرات در انتخابات عملا امکان ندارد.

به عنوان مثال، «کمیسیون مناظره‌های انتخاباتی» از سال 1988 که وظیفه برگزاری مناظره‌های انتخاباتی را به عهده گرفته تنها به یک نامزد مستقل اجازه حضور در این برنامه‌های تلویزیونی را داده است.

این مسئله بارها مورد اعتراض نامزدهای احزاب مستقل «لیبرترین» و «حزب سبز» قرار گرفته و مورد بی‌اعتنایی واقع شده است. نامزدهای این دو حزب، چند بار تا به حال هنگام اعتراض به جلوگیری از حضورشان در مناظره‌ها دستگیر شده‌اند.

در همین راستا بی بی سی اخیرا به سراغ نامزدهایی از قشرهای مختلف رفته است. خانم جید سیمونز که یک هنرمند پیانیست است می گوید ترجیح می دهد به جای اینکه میلیاردها دلار خرج کمپین انتخاباتی کند (اشاره به ستادهای انتخاباتی نامزدهای جمهوریخواه و دموکرات) به مردم نیازمند کمک کند.

نامزد دیگر مارک چارلز سخنران جلسات روانشناسی و فعال اجتماعی است. او می گوید قانون اساسی آمریکا که با واژه های “ما مردم…” شروع می شود هیچگاه به زنان اشاره ای نکرده، به طور خاص بومی ها را کنار گذاشته و آفریقایی تبارها را سه پنجم یک انسان به حساب آورده است.

بروک پیرس یکی دیگر از نامزدهاست. او در زمان کودکی در یکی دو فیلم سینمایی هم نقش ایفا کرده اما اکنون تکنسین فناوری اطلاعات است. پیرس 39 ساله می گوید دلیلش برای نامزد شدن در انتخابات این است که نگران وضعیت ایالات متحده در آینده است.

از انتخابات سال 1988 که «کمیسیون مناظرات انتخاباتی» وظیفه ساماندهی مناظره‌های تلویزیونی را به عهده گرفت، تا به امروز، «راس پرو»، تنها نامزد مستقلی است که سال 1992 اجازه حضور در مناظره‌ها در کنار نامزدهای دو حزب جمهوری­خواه و دموکرات در انتخابات آمریکا را پیدا کرده است. اما خود «راس پترو» 4 سال بعدتر هنگامی که این کمیسیون از حضور دوباره‌اش در مناظره‌­ها در سال 1996 جلوگیری کرد، از این سازمان به دادگاه فدرال شکایت کرد و فرایندی که به سران دو حزب اجازه می­دهد معین کنند صدای چه کسانی بایستی به گوش رأی­‌دهندگان آمریکایی برسد را «فاسد» و «مغایر با قانون اساسی» توصیف کرد. این کمیسیون اما در سال‌های بعدتر هم بر موضع خود اصرار ورزید.

این کمیسیون، سال 2000 پس از مواجهه با شکایت‌های قضائی متعدد، قانونی وضع کرد که شرکت نامزدهای مستقل در مناظره‌ها را نه تنها پیچیده‌تر بلکه عملاً غیرممکن می‌کرد. مطابق این قوانین، هر کدام از نامزدهایی که خواستار شرکت در مناظره است بایستی در نظرسنجی‌­های ملی که خود این کمیسیون متولی برگزاری آنها است آراء بالاتر از 15 درصد کسب کنند.

این سیاست بارها با اعتراض‌های شدید روبرو شده؛ به عنوان مثال، سال 2004، نامزد حزب مستقل «لیبرترین» و «حزب سبز» هنگام اعتراض به حذف نامزدهای مستقل از مناظره‌های تلویزیونی توسط پلیس دستگیر شدند. اکتبر سال 2012 هم «جیل اشتاین» و معاون او هنگام اعتراض به همین موضوع دستگیر شدند. آنها گفته‌اند که پس از دستگیری به یک انبار منتقل شده و برای 8 ساعت با پلاستیک به صندلی بسته شده‌اند.

سال 2008، یک سازمان غیرانتفاعی فعال در زمینه حقوق شهروندی به نام «مرکز صداقت عمومی» فاش کرد که کمیسیون مناظرات انتخاباتی یک «سازمان مرموز معاف از مالیات» است. این مرکز همچنین با تحلیل منابع مالی کمیسیون مورد نظر افشا کرد که 93 درصد از کمک­های مالی به این سازمان را 6 نفر تأمین می‌­کنند. با این حال در این گزارش نام این 6 نفر در فهرستی که در اختیار مرکز صداقت عمومی قرار گرفته بود، لاک گرفته شده بود.

همچنین سال 2012، بعد از آنکه فاش شد کمیسون مناظرات انتخاباتی با باراک اوباما و میت رامنی توافق کرده موضوعات مناظره را در اختیارشان قرار دهد، 17 سازمان از این کمیسیون شکایت کردند.

به طول خلاصه اگرچه آمریکایی‌ها مدعی امکان حضور افراد مختلف در رقابت انتخاباتی اند، اما سیستم به نحوی عمل می‌کند که فردی غیر از دو نامزد اصلی امکان ظهور و بروز و رقابت فعال نداشته باشد.