به گزارش جهت پرس؛ روزنامه کرباسچی در شماره امروز خود، تلاش کرده تا حضور رهبر معظم انقلاب در مراسم شب عاشورای حسینیه امام خمینی(ره) را به روی‌ کار آمدن پزشکیان و روی کار آمدن پزشکیان را به تغییر رویکرد نظام پیوند بزند!

تلاش برای احیای اموات سیاسی

این روزنامه در تلاش برای زنده کردن مردگان سیاسی، یکی یکی از مخالفان جمهوری اسلامی نام برده و طوری حمایت آن‌ها از تمامیت ارضی ایران را تمجید می‌کند که گویی آن‌ها پیش از این تجزیه طلب بوده و حالا توبه کردند: «بسیاری از نیروهایی که از منظری ملی به حمله بیرونی واکنش نشان دادند، سال‌هاست در مقام مخالف (اپوزیسیون) نظم سیاسی موجود تعریف می‌شوند و برخی از آنان، همچون عبدالکریم سروش و محسن کدیور صریح‌ترین نوشتارها و گفتارها را خطاب به عالی‌ترین مقام‌های نظام در کارنامه خویش دارند و برخی از آنان همچون سیدمصطفی تاج‌زاده هنوز در حال طی دوران محکومیت خود برای آن انتقادات هستند و یا چون زهرا رهنورد در حصر به سر می‌برند و یا همچون مهدی کروبی و سیدمحمد خاتمی و حسن روحانی پس از ایفای مهمترین مسئولیت‌ها به حاشیه رانده شدند.»

میهن پرستی یا فشار افکار عمومی؟
همراه شدن اپوزیسیون و غربگرایان با مردم و دفاع از تمامیت ارضی ایران، اگر از روی فشار افکار عمومی و با هدف همراهی با مردم نبوده باشد، در خوش بینانه ترین حالت وظیفه ملی و میهنی بوده است که هر فردی با هر عقیده و جایگاهی، به آن اهتمام دارد. لذا فاکتور کردن حمایت اصلاح‌طلبان از تمامیت ارضی ایران، بیش از آنکه تقاضای وصول مطالبات از سوی جمهوری اسلامی باشد منت‌گزاری بر سر مردم ایران است.

این روزنامه با نادیده گرفتن حضور حداکثری اصلاح‌طلبان در دولت پزشکیان و تصاحب قدرت در تمام وزارتخانه‌ها شوراهای عالی، نهادها، شرکت‌های دولتی و…، ممدعی شده است که سیاست حاکم در دست اقلیتی طلبکار است!

به «باغی» شکایت کنید
هم میهن نوشت: «همین مواجهه قریب‌به‌اتفاق نیروهای سیاسی-فکری جامعه ایران با جنگ 12روزه بود که گرچه بی‌چشم‌داشت و از منظر مسئولیت ملی-تاریخی صورت گرفت؛ اما درعین‌حال، انتظاری طبیعی را شکل داد که این نبرد ملی و این تجربه ملی، تغییراتی را در روند سیاست حاکم شکل دهد و آن را از دایره قدرت اقلیت مدعی و طلبکار خارج سازد و به «سیاستی ملی» ارتقاء دهد.»

احتمالاً مقصود روزنامه کرباسچی از اقلیت طلبکار، طیفی از همپالگی‌هایشان در دولت پزشکیان است که سهم بیشتری از قدرت را در دولت چهاردهم تصاحب کرده‌اند. لذا توصیه می‌شود دست اندرکاران این جریده، به جای پریدن به جریان رقیب، شکایت خود را پیش «باغی» برند و از او طلب عدالت در توضیع کرسی‌های دولت نمایند.

انتخاب پزشکیان ناشی از تغییر نگاه حاکمیت بود!
روزنامه کرباسچی در ادامه با نادیده گرفتن رای مردم، انتخاب پزشکیان را ناشی از تغییر نگاه حاکمیت خوانده و طوری وانمود می‌کند که گویی پزشکیان بدون رای ملت و به شکل انتصابی به کرسی ریاست جمهوری تکیه زده است. در بخشی از مطلب این روزنامه آمده است: «نشانه‌های کم‌وبیش آشکاری از تغییر سیاست حاکم از رویکرد خالص‌سازانه (که انتخابات 1400 و تشکیل دولت سیزدهم نماد بارز آن بود) به رویکردی گشاده‌دستانه‌تر در سال‌های اخیر ظهور و بروز یافته است که برخی تحلیلگران و سیاستمداران آن را متکی بر تصمیم و اراده مقام‌رهبری و نیز بخش موثری از هسته سخت قدرت (از جمله در قوه‌قضائیه و طیفی در سپاه) ارزیابی می‌کنند. نقطه آغاز این تغییر سیاست نیز در همان مواجهه با اعتراضات 1401 و خودداری از برخورد گسترده و خشونت حداکثری با مخالفان دیده می‌شود. از منظر طیفی از نیروهای سیاسی منتقد و اصلاح‌طلب، نشانه‌های این تغییر در انتخابات مجلس دوازدهم نیز دیده شد. تاییدصلاحیت بخشی از ردصلاحیت‌شدگان (از جمله مسعود پزشکیان و علی مطهری) از سوی شورای نگهبان و در ادامه شکل‌گیری تقابل در فضای انتخابات تهران میان طیف ریشه‌دار و باسابقه‌تر جناح راست با نیروهای نوپدید نزدیک به دولت سیزدهم (که غلامعلی حدادعادل از آن، با تعبیر رودررویی «چنارها و پاجوش‌ها» یاد کرد) نشانه‌های کمرنگ این تغییر سیاست بود.»

سیاست خارجی ایران در بن‌بست قرار گرفته!
هم میهن با افشای طرح کلان خاورمیانه جدید، بدون اشاره به هشت سال دفاع مقدس و 47 سال مقاومت دربرابر توطئه‌های آمریکا، نقش جمهوری اسلامی را در جلوگیری از تجزیه ایران و تشکیل خاورمیانه جدید غیرموثر تقلی کرده است. این درحالی است که طبق گفته کاندولیزا رایس، خاورمیانه جدید قرار بود 20 سال پیش زایش شود.

این روزنامه اصلاح طلب باز هم 12 روز حملات بی امان ایران به اراضی اشغالی و ضربات مهلک به مراکز راهبردی رژیم صهونیستی را نادیده گرفته و مدعی شده است که ایران ابزارهای خود را از دست داده است. این روزنامه سپس تلاش می‌کند مهمترین ابزارهای راهبردی ایران همچون خروج از ان پی تی، بستن تنگه هرمز و گریز هسته‌ای را با برچسب تندروی از دست ایران خارج یا بی‌اعتبار کرده و مسیر را برای تسلیم‌ در میز مذاکره هموار کند: «حال به شرایطی رسیده‌ایم که سیاست خارجی ایران به‌رغم همه تلاش‌ها در ماه‌های اخیر، در شرایط بن‌بست قرار گرفته است و هر روز با بازی‌های لفظی ترامپ و بازی‌های ضدامنیتی نتانیاهو، ناچار از رویکردهای واکنشی و انفعالی است. تغییر چنین روندی، فقط با یک تصمیم بزرگ ممکن است؛ آن‌هم شاید. طیف تندروی داخلی، این تصمیم بزرگ را با اقداماتی چون خروج از NPT، بستن تنگه هرمز، پایان دادن به مسیر مذاکرات و بعضاً رفتن به سمت تولید بمب اتم تعریف می‌کنند.»