به نقل از نیواطلس، پابو برنده نوبل پزشکی سال 2022 اولین کسی بود که ژنوم نئاندرتال را توالی یابی کرد و یک خویشاوند کاملاً جدید را برای انسان های امروزی کشف کرد.
در حالی که نئاندرتال ها برای بیش از یک قرن به عنوان یکی از خویشاوندان منقرض شده انسان شناخته می شدند، مطالعه دقیق چگونگی ارتباط آنها با انسان های امروزی دشوار بوده است. دی ان ای با گذشت زمان تخریب می شود و پس از هزاران سال تنها مقادیری از آن باقی می ماند و تجزیه و تحلیل ژنوم نئاندرتال ها را که حدود 40000 سال پیش منقرض شده اند، دشوار می کند.
پابو در طول دهه 1990، روش‌هایی را برای مقابله با این مشکل ابداع کرد، که با بررسی دی ان ای میتوکندریایی شروع شد، که در تعداد بیشتری از قطعات کوچکتر DNA وجود دارد. هنگامی که این DNA با DNA میتوکندری انسان‌ها و شامپانزه‌های امروزی مقایسه شد، تفاوت‌های ژنتیکی واضحی آشکار شد.
پابو در سال‌های بعد موسسه‌ای را در لایپزیگ آلمان تأسیس و گروهی از دانشمندان را رهبری کرد تا تکنیک‌هایی را برای جداسازی و تجزیه و تحلیل DNA از استخوان‌های فسیل ها ابداع کنند. همه این کارها سرانجام در سال 2010، زمانی که اولین توالی کامل ژنوم نئاندرتال منتشر شد، نتیجه داد. این نشان داد که آخرین جد مشترک انسان های امروزی و نئاندرتال ها حدود 800000 سال پیش می زیسته است.
تقریباً در همان زمان، گروه پابو یک کشف بزرگ دیگر انجام داد. آنها ژنوم یک استخوان انگشت 40000 ساله یافت شده در غار دنیسوا در سیبری را توالی یابی کردند و متوجه شدند که با انسان، نئاندرتال ها یا گونه های شناخته شده دیگر مطابقت ندارد و در عوض، متعلق به یک انسان ناشناخته قبلی بود که به نام دنیسووا یا Denisovans نام گذاری شد.
این گروه توالی‌های ژنوم سایر انسان‌های منقرض شده را نیز مورد تجزیه و تحلیل قرار دادند و حتی نمونه‌ای را کشف کردند که ترکیبی از نسل اول یک مادر نئاندرتال و یک پدر دنیسووا بود.
کار پابو منجر به تأسیس یک رشته علمی کاملاً جدید به نام paleogenomics شد. با این کار، دانشمندان اکنون می‌توانند تأثیر ژنتیکی انسان‌های باستانی را بر انسان‌های امروزی بررسی کنند. به عنوان مثال، اکنون مشخص شده است که افراد اروپایی یا آسیایی تبار تا چهار درصد DNA نئاندرتال دارند، در حالی که افرادی که از منطقه ملانزی در شمال استرالیا و بخش‌هایی از جنوب شرق آسیا هستند تا شش درصد DNA دنیسووا دارند. برخی از این ژن ها بر فیزیولوژی مدرن تأثیر می گذارند.
کار مهم پابو کمک کرد تا تاریخچه حیات انسان و جایگاه خود در جهان را درک کنیم، و فهرست طولانی دستاوردهای او اکنون با جایزه نوبل فیزیولوژی یا پزشکی 2022 به اوج خود رسیده است. سایر جوایز نوبل این هفته اعطا خواهند شد.
