محمدرضا محمدی، کارشناس جامعه شناسی نوشت: بنگاه‌های بزرگ اقتصادی و هایپرمارکت‌ها، با از بین بردن بنگاه‌های اقتصادی خرد، به هویت‌های محلی و همبستگی و رواج تعاملات گرم و تعاون بین افراد جامعه آسیب می‌زنند.
به عنوان مثال اسنپ، به عنوان یک واحد اقتصادی بزرگ و متمرکز، به مرور موجب تعطیلی همه آژانس‌های محلی شد. به ازای تعطیلی هر آژانس محلی، بخشی از روابط اجتماعی و بسترهای تعامل از بین می‌روند. به مرور سوپر مارکت محله، گوشت فروشی، لباس فروشی، پزشک محله و … هم جذب بنگاه‌ها و واحدهای بزرگ‌تر خواهند شد و روابط اجتماعی ما هر روز کم‌تر و کم‌تر می‌شود. جامعه ایران به شدت از ضعف تعاملات اجتماعی مناسب رنج می‌برد.
در همین راستا هیأتهای بزرگ هم می‌توانند چنین کژکارکردی داشته باشند. در فرم سنتی، مراسم عزاداری عمدتا محلی است و شرکت‌کنندگان با یکدیگر آشنایی نزدیک دارند و روابط صمیمی بین آن‌ها حاکم است. حضور در هیأت و همکاری برای رسیدگی به امور آن (از تهیه تداراکات اولیه تا نصب پرچم و کتیبه و طبخ غذای نذری) موجب غنی‌تر شدن روابط بین افراد شده و کیفیت زندگی اجتماعی آن‌ها را ارتقا می‌دهد. حفظ و تقویت هویت محله‌ای، موجب افزایش سرمایه اجتماعی افراد شده و کارکردهای اجتماعی غیرقابل انکاری دارد.
در هیأتهای بزرگ، اکثریت شرکت‌کنندگان روابط شخصی ندارند و یکدیگر را نمی‌شناسند. در برپایی مراسم نیز نقشی نداشته‌اند و صرفا به عنوان یک مهمان در یک مهمانی بزرگ شرکت می‌کنند و اغلب فضاسازی و نورپردازی مراسم هم به گونه‌ای است که افراد یکدیگر را نمی‌بینند و تنها مداح مراسم(برند هیأت!) است که دیده می‌شود.
در جامعه‌ی رو به زوال ایران باید قدر هیأتهای محلی را دانست و در زرق و برق و شکوه هیأتهای بزرگ، مانع از بین رفتن معدود پایگاه‌های احیای جامعه شد.
