در حالی که در چند ماه اخیر به واسط اتفاقات فوت مهسا امینی، کشور دچار تلاطم بود و برخی جریان های رسانه ای به دنبال القای این مسئله بودند که مردم از دین و حکومت اسلامی گذشته اند، در دور ترین نقاط ایران و در میانه برف و باران حوادثی رخ داد تا باطل السحر این ادعاها باشد.
ادعاهایی که عمدتا رسانه های خارج نشین به ذهن مخاطب القا میکنند، بدون آنکه درکی جامعه ایرانی داشته باشند. یکی از این باطل السحرهای رسانه های بیگانه و ضد انقلاب، تشییع شهداست. در آخرین مورد 6 اسفند 1401 بود که خبر شهادت مدافع امنیت در جنوب کشور منتشر شد. شهیدی از خطه چهار محال و بختیاری که به جوانمردی و رشادت آوازه‌ای بلند در تاریخ انقلاب اسلامی ایران دارند.
مردمان این خطه همیشه قدردان انقلاب و شهدای این انقلاب بودند و بدون چشم داشتی مدافع آنها هستند. روز گذشته 9 اسفند 1401 مردم کوهرنگ بدون اجبار و از سر اشتیاق خود به این خاک به استقبال شهیدی رفتند که برای آنها امنیت را به ارمغان آورده بود.
گوش به گوش به یکدیگر رسانند که امروز مهمانی داریم که باید با قدم‌های استوار خود جا پای او گذاشته و صدای غیر را مانند صدای برف‌های زیر پا مانده له کنیم. دیروز مردم کوهرنگ تصویری را به نمایش گذاشتند که هیچ تصویرگری توانایی خلق آن را بر روی پرده سینما ندارد.
این فیلم سینمایی نیست که کارگردانش تمام جزئیات را این چنین با دقت تمام کار کرده باشد؛ سکانسی فوق‌العاده از حس و حال مردمی بدرقه یک مدافع امنیت در روستای کوهرنگ است از نجوای «به ابی انت و امی» زیارت عاشورا تا ندای گاه و بیگاه «لا اله الا الله» از همهمه برآمده از نجوا های درونی تا صدای کوبیده شدن برف ها زیر پای عابران موقعیت بی نظیری ساخته که مثالش را فقط در تشییع عروج کنندگان الی الله می توان پیدا کرد.
