لوان جاگاریان، سفیر روسیه در تهران گفت: هیچ کدام از توافقاتی که در ۶ سال گذشته بین ایران و روسیه صورت گرفت، اجرایی نشد! روند احیای تماس‌های مستقیم در دولت جدید ادامه پیدا خواهد کرد. استان‌های دو کشور ایران و روسیه پتانسیل زیادی برای توسعه ارتباطات تجاری دارند و باید از آنها استفاده کرد.

مهدی پناهی، روزنامه نگار اقتصادی در رشته توییتی با اشاره به اظهارات سفیر روسیه نوشت: حب و بغض جلوی نگاه منطقی و کارشناسی را می‌گیرد، اگر جو ضدروسی راه نیندازند، با صادرات گندم روسیه از پنجره ایران، کشورمان می‌تواند انبار غلات منطقه شود چون ترانزیت کالاهای کشاورزی از مسیر دریای سیاه به خاطر جنگ اوکراین بسیار پرریسک شده است. روسیه می‌تواند از طریق دریای خزر یا مسیر حمل‌ونقل ریلی و جاده‌ای کالاهای کشاورزی خود را به خلیج‌فارس و از آن ‌طرف به دریای آزاد و به کشورهای شمال آفریقا یا جنوب شرق آسیا انتقال بدهد. قاعدتا ایران با برنامه‌ریزی می‌تواند بیشترین سود را از این مسئله ببرد.  برای سال آینده اگر با فرض اصلاح خرید تضمینی گندم و جراحی اقتصادی فعلی که منجر به افزایش تولید گندم می‌شود، باز هم احتمالاً نیازمند واردات ۳ تا ۴ میلیون تن گندم خواهیم بود. گندمی که با هزار منت تحریمی از جاهای دیگر با هزینه زیاد وارد می‌شود، از طرفی روسیه به لحاظ مشکلات سیاسی به ترکیه اعتمادی ندارد و سایر مسیرها هم برایش هزینه‌ زیادی دارد، لذا ایران یکی از بهترین راه‌ها برای صادرات محصولات کشاورزی روسیه است. در شرایط ناپایدار فعلی جهانی، دسترسی ایران به غذا خیلی مهم و از این لحاظ یک فرصت بادآورده است اما جو ضدروسی (که خلاف منافع ملی و کاملا احساسی است)، نبود زیرساخت لجستیکی ترانزیتی (کشتی بزرگ در خزر و راه آهن مناسب نداریم) و فقدان برنامه از طرف ایرانی، مانع بزرگی برای این موضوع است. طرف روس تقاضای در اختیار گرفتن یکی از بنادر کشور را دارد اما همین الان هم ایران با برنامه‌ریزی می‌تواند تا چهل درصد صادرات روسیه را پوشش دهد. روسیه هم برای تحقق این هدف حاضر به سرمایه‌گذاری در کریدور شمال-جنوب است. هرچند در راس دولت همکاری با روسیه برخلاف دولت قبل بعنوان راهبرد تعیین شده ولی بدنه گیج است، مثل ادوار گذشته.