نا آرامی های فرانسه از 28 ژوئن در اعتراض به شلیک مرگبار  یک مامور پلیس به یک نوجوان 17 ساله سیاه پوست در حومه پاریس آغاز و این درگیری ها و اعتراضات کم کم بیشتر و بیشتر شد و امروز به جنگ خیابانی در فرانسه و زخمی و دستگیر شدن عده  زیادی از فرانسویان منجر شده است.

 ناآرامی ها و شورش‌هایی که انگار قرار نیست تمام شود و  حالا مکرون دستور محدودیت دسترسی به فضای مجازی و حکومت نظامی داده و عنوان کرده از هر روشی برای آرام کردن اوضاع استفاده شود. غلامرضا کحلکی، تحلیلگر مسائل بین الملل با بیان اینکه فرانسه سرزمین اعتراضات صنفی است، معتقد است: این شورش‌ها نتیجه رفتار دوگانه غرب درقبال حقوق بشر است.

غلامرضا کحلکی، در تحلیل شورش‌های فرانسه و یک بام و دوهوای غرب در نوع برخورد با آنها به جهت پرس گفت: این شورش‌ها و تحلیل رفتار دوگانه غرب در خصوص آن را می توان با یک مفهوم در ارتباط با روابط بین الملل تبیین کرد. بحران ماهیت سرریز شونده دارد یا در اصطلاح (steam over) می کند. در واقع وقتی شما بذر بحران و تعارض می کارید، بحران هم درو می کنید.

این کارشناس روابط بین الملل در ادامه توضیح داد: فرانسه سالهای سال است که برای گروه های معارض کشورهای دیگر آغوش باز کرده و به بستری برای پذیرش معارضین دیگر کشورها مانند منافقین تبدیل شده است. لذا این باعث می شود  که بحران سرریز شونده‌ی چنین تفکراتی  به خود فرانسه سرایت کند.

کحلکی ابراز کرد: ما فراموش نمی کنیم که کشورهای غربی چطور از تروریست حمایت کردند و جریان هایی مانند داعش نتیجه این اتفاقات است لذا این ماهیت  سرریز شونده بحران را نشان می دهد.

کارشناس روابط بین الملل در خصوص اعتراضات و شوروش‌های اخیر  فرانسه  گفت: فرانسه سرزمین اعتراضات صنفی است و اساسا زمانیکه سران فرانسه در خصوص کشورهای دیگر اظهار نظر میکردند فراموش می کردند  در سرزمین خودشان چه اتفاقاتی جریان دارد.

وی ادامه داد: همین اتفاقات کارگری و اتفاقات صنفی و طیفی در فرانسه همواره باعث ایجاد بحران های دامنه  داری شده است و این در حالی است که فرانسوی‌ها در ارتباط با اتفاقات اخیر درایران موضع گیری های  نامناسب و نامتعارفی داشتند و امروز باید خاطره سیاسی خود را مرور  و به یاد موضع گیری های خود باشند.

کحلکی با بیان اینکه امروز مباحث حقوق بشری گریبانگیر فرانسوی ها و دیگر کشورهای اروپایی شده است، گفت: این امر به دلیل استانداردهای دوگانه ای است که آنها  در موارد و تعارضاتی مانند حقوق بشر  دارند.

وی ابرازکرد: مسائل حقوق بشری و بحران های زیر ساختی در میان اروپائیان  ناشی از همین استانداردها، تعاریف و برخوردهای دوگانه غرب نسبت به این مباحث است لذا مفهوم حقوق بشر در اندیشه اروپایی در واقع با یکسری استانداردهای دوگانه روبرو است که گه‌گاه اتفاقاتی را پررنگ می کند.

کحلکی  با تاکید بر اینکه اروپایی ها در تعریف حقوق بشر استاندارد های دوگانه ای دارند، گفت: مثلا اگر بحران  تروریسم در سوریه اتفاق بیافتد یا مثلا اتفاقات ایران باشد، موضع گیری خاصی دارند اما اگر همین بحران به سمت خودشان برگردد رفتارشان کاملا متفاوت می شود.

این کارشناس روابط بین الملل ابراز کرد: زمانی که تروریسم در فرانسه مدلی یا کاری را پیاده می کند آن را در بوق و کرنا کرده و واکنش  نشان می دهند اما وقتی این اتفاقات در کشورهای دیگر و دیگر نقاط جهان رخ می دهد هیچگونه اقدام منطقی و عقلایی مخصوصا در چارچوب پادمان های بین المللی که انتظار می رود سیاستمدارن اروپایی از خود نشان دهند در سیاستمداران فرانسوی شاهد نیستیم.

وی افزود: این استاندارد دوگانه گاهی دست و پای خودشان را هم می بندد و مردم فرانسه به این استانداردها نگاه کرده و خود را با رفتار سیاستمدارانشان سنجیده و تطبیق می دهند لذا این دوگانگی می تواند آسیب ها و تبعات سیاسی بسیاری برایشان در بر داشته باشد.

کحلکی در خصوص برخورد شدید پلیس فرانسه با معترضان گفت: اساسا در هرجای دنیا رفتارهای خلاف عرف حقوق بشری مطلوب نیست؛ در همه جای دنیا اغتشاش و برهم زدن نظم و آرامش عمومی با آتش کشیدن اموال عمومی و مردم امر نامبارکی  بوده و برخورد با آنها در همه جای دنیا یکسان است و همواره پلیس می بایست امنیت جامعه را حفظ کند اما تفاوتی که وجود دارد این است که پلیس خودش در برابر ناآرامی ها آیا استانداردهای مشخصی را تعریف کرده است و آیا میان اغتشاشگران و مردم تمایزی قائل است یا خیر؟

وی ادامه داد: چون اتفاقاتی که در فرانسه شاهد آن هستیم از رفتار سیاستمداران خود آنها منشا میگیرد و این رفتارهای دوگانه سیاستمداران بعضا ریشه بحران است و نمی تواند با مردم مرز بندی مشخصی ایجاد کند بر رفتار پلیس و جریانهای حفاظتی تاثیرگذار است اما در جمهوری اسلامی ایران ما میان اتفاقاتی که اغتشاشگران و کسانی که از بیرون از مرزها رخدادها را هدایت می کنند، تمایز قائل هستیم.

کحلکی افزود: لذا در ایران پلیس و سیاستمداران و مردم در یک طیف و مسیر قرار میگیرند ولی در  غرب اساسا به این شکل نیست.