به گزارش جهت پرس؛ حکومت بغداد با کسب مقادیر فراوانی از جنگ افزارهای مدرن متعارف و غیر متعارف، توانست استعداد نیروهای زمینی ارتش خود را از ۲۷ لشکر در سال ۱۳٦٥ به ۵۰ لشکر در سال ۱۳۶۸ افزایش دهد. علاوه بر آمریکا، برزیل، انگلیس و آرژانتین که در صنعت نظامی تقریباً پیشرفته بودند تسلیحاتی را در اختیار عراق قرار می‌دادند. ایتالیا و بلژیک با ارسال موشک‌های پیشرفته ضدزره و کمک به عراق در ساخت توپخانه دوربرد و بخش‌های دیگر ارتش این کشور از جمله حامیان عراق بودند.

پیشرفته‌ترین هواپیماهای جنگی، بالگرد تانک و سلاح‌های دیگراز جمله تسلیحاتی بود که شوروی به عراق ارسال کرد. علاوه بر این، فرماندهان ارتش شوروی با حضور در بغداد آموزش‌های لازم را به ارتش عراق ارائه می‌دادند. حدود ۸۵ درصد تجهیزات استفاده شده از سوی عراق در حمله به ایران ساخت کشور شوروی بود بیش از ٤٠٠ تانک تی۵۵، ۳۰۰ موشک زمین به زمین «اسکاد ۱۰۰۰»، «تانک تی ٦٢»، بیش از ۵۰۰ تانک پیشرفته «تی ۷۲ » و نزدیک به ۲۰۰ فروند انواع هواپیماهای «میگ» تنها بخشی از کمک‌های شوروی سابق به عراق در جنگ با ایران بوده است.

آلمان غربی و بریتانیا نیز اجازه گسترش برنامه موشکی و رادارهای دفاعی را برای عراق صادر کردند. شاید به ندرت اتفاق افتاده باشد که کشوری وارد جنگی شود و پس از اینکه جنگ را پشت سر گذارد، تعداد هواپیماهایش دو برابر شده باشد؛ اما چنین اتفاقی در عراق رخ داد هنگامی که جنگ با ایران به پایان رسید عراق بیش از ٦۰۰ هواپیمای جنگنده در اختیار داشت که صدها فروند آنها را هواپیماهای مدرن ساخت شوروی و فرانسه تشکیل می‌دادند.

چینی‌ها هم به صدام اسلحه می دادند. در نخستین روزهای جنگ، دولت چین صدها و بعداً هزاران تانک ساخت دهه ۱۹۵۰، آتشبار توپخانه و نفربر زرهی به بغداد فروخت. ارتش عراق از این تانک‌ها به دو شیوه استفاده کرد: هم برای مقاصد آتشبار توپخانه آنها را در مناطق جنگی استتار کرده بود و نیروی آتش شدید آنها را به کار می‌گرفت؛ و هم در گرماگرم نبرد، به عنوان نفربر زرهی آنها را مورد استفاده قرار می‌داد و نفرات را به خط مقدم جبهه می‌برد. عراق ۱۳۰۰ تانک چینی خریداری کرد و بعد هم که خراب شدند، آنها را در میدان نبرد رها کرد. این تانک‌ها به قدری ارزان بودند که عراق ترجیح می‌داد به جای تعمیر آنها، تانک‌های جدیدی بخرد.

مصر را نیز می‌بایست جزو حامیان عربی صدام به شمار آورد. پس از پیروزی انقلاب اسلامی ایران، مصر با پناه دادن به محمدرضا پهلوی، خود را در مقابل انقلاب ایران قرار داد. سیاست حمایت از عراق در جنگ علیه ایران پس از انور سادات بر عهده حسنی مبارک قرار گرفت. در طول دهه ۸۰، حسنی مبارک رئیس جمهوری مصر معادل ۳/۵ میلیارد دلار موشک و تسلیحات در اختیار صدام قرار داد.

ارتش عراق در درجه اول مجهز به جنگ‌افزارهایی بود که یک دهه، پیش از آغاز جنگ از اتحاد جماهیر شوروی سوسیالیستی خریداری کرده بود. در طول جنگ نیز میلیاردها دلار آمریکا تجهیزات پیشرفته از فرانسه، چین، مصر، آلمان و دیگر کشورها خرید. سه تأمین کننده اصلی جنگ افزار در طول جنگ عراق اتحاد جماهیر شوروی سپس فرانسه و پس از آن چین بودند.

پرتغال نیز حمایت قابل توجهی از عراق می‌کرد. ایالات متحده آمریکا با فروش هلیکوپترهایی به ارزش ۲۰۰ میلیون دلار به نیروهای مسلح عراق کمک کرد. این، تنها فروش مستقیم نظامی ایالات متحده به عراق بود. در همان، زمان ایالات متحده حمایت مخفیانه قابل توجهی از صدام حسین می‌کرد. سازمان آژانس اطلاعات مرکزی آمریکا (سیا) به صورت غیرمستقیم مبدأ جنگ افزارهایی که به صدام حسین می‌رسید را بررسی می‌کرد تا اطمینان حاصل شود که عراق به اندازه کافی قدرت نظامی جنگ، افزار مهمات و وسیله نقلیه برای جلوگیری از ایران را دارد.

از این جدول می‌توان دریافت که بین سال‌های ۱۹۸۰ تا ۱۹۸۷ (۱۳۵۹ تا ١٣٦٦) درصد خریدهای نظامی عراق از کشورهای مختلف به این شرح بوده است. شوروی ۳۷درصد، چین ۱۰درصد، سایر دولت‌های بلوک شرق ۱۲درصد، دولت‌های اروپای غربی ۳۷دصد، سایر کشورها ۱۲ درصد. در میان کشورهای اروپایی فرانسه بیشترین سهم را داشته است.

منابع:

-کنت آر تیمرمن (۱۳۷۷)؛ سوداگری مرگ؛ ترجمه حمیدرضا زاهدی تهران اطلاعات.

-عبدالحلیم ابوغزاله (۱۳۸۰) جنگ عراق و ایران؛ ترجمه نادر نوروزشاد ،تهران، مرکز مطالعات و تحقیقات جنگ سپاه پاسداران انقلاب اسلامی.

– سرلشکر وفیق السامرائی (۱۳۸۸) ؛ ویرانی دروازه های شرقی؛ ترجمه عرفان ،قارونی تهران مرکز اسناد و تحقیقات دفاع مقدس سپاه پاسداران انقلاب اسلامی.