شیخ حسین انصاریان ماجرای مرد بخیل و دیدار با پیامبر را روایت کرد و گفت: حتماً نام ملأ مهدی نراقی را شنیده‌اید.
ایشان در جامع السعادات نقل می‌کند؛ پیغمبر در حال طواف بودند که به در کعبه رسیدند و شنیدند یکی از حاجیان این دعا را می‌کرد:
«الهی به احترام کعبه حاجت من را بده. پیغمبر ایستادند و بدون اینکه به سمت کعبه برگردند دست چپ را روی شانه این دعا کننده گذاشتند و گفتند چرا خدا را به قسم بالاتر قسم نمی‌دهی؟

مرد گفت آقا من دیگر بلد نیستم پیغمبر فرمود اگر یقین داری به خودت که مؤمنی، یعنی هم اعمالت صاف است و هم باطنت و مخصوصاً دلت، خدا را به حق خودت قسم بده و بعد این جمله را اضافه کردند فان المومن اعظم حرمه من الکعبه، احترام مؤمن پیش خدا بزرگ‌تر از کعبه است، مؤمن اینقدر ارزش دارد.
وی افزود: بعد این تذکر پیغمبر یک مکثی کرد و گفت یا رسول الله نمی‌توانم. گفت این دل من دچار بخل است، ثروتمندم و این آیاتی که خدا در قرآن راجع به ثروت گفته است که ثروت‌های اضافه را چه کار کنید من به خاطر بخل از دستم نمی‌آید.
مطابق طرح خدا عمل کنم. پیغمبر دستش را از شانه مرد برداشت و راه افتاد و با صدای بلند که همه طواف کنندگان نزدیکش شنیدند فرمود البخل فی النار، آدم بخیل یقیناً جهنی است، خدا در قرآن گفته بخیل جهنمی است و نماز و روزه هم فایده‌ای ندارد.