به گزارش جهت پرس؛ مشکل کتف جراحی شده حسن یزدانی تا حدی از مبارزه دوم و به صورت شدیدتر از مبارزه سوم آغاز شد تا جایی‌که کادر پزشکی مجبور شد از شب تا صبح با گذاشتن یخ، به هر شکل ممکن او را آماده فینال المپیک کنند.

حسن یزدانی پیش از این حدود یکسال درگیر مداوای کتف خود بود و در نهایت تا فینال برایش مشکل ساز نشد، اما روز قبل از دیدار فینال و شب قل او برای تسکین درد کتفش و آماده شدن برای دیدار فینال با یخدرمانی سپری کرد.

حسن یزدانی در مسابقه نهایی فقط کشتی گرفت، اما از دست راست خود استفاده نکرد و رمضانوف موفق شد این کشتی را به سود خود به پایان برساند و حسن یزدانی به مدال نقره بسنده کرد.

سهراب کیهانی رئیس کمیته پزشکی فدراسیون کشتی درباره وضعیت مصدومیت حسن یزدانی، اظهار کرد: او به خاطر جراحی و دوره بازتوانی که طی کرده بود، ۲ دوره نقاهت را طی کرده بود و بعد از آن بلافاصله وارد یک مسابقه سنگین آن هم نه جهانی بلکه المپیک شده است.

او افزود: من نزدیک تشک بودم و دیدم چند باری کتف حسن از جا درآمد که آن را جا انداختیم و توانست ادامه دهد. من نمی‌خواهم تذکر بدهم که اگر یک بار دیگر این اتفاق بیفتد فرد باید بی هوش شود تا کتفش جا انداخته شود چون بسیار دردناک است.

کیهانی بیان کرد: یزدانی ۴-۵ بار این کار را انجام داد اما باز هم با این غیرت ادامه مسابقه خود را در فینال المپیک پیگیری کرد. به عنوان یک جراح و ارتوپد می‌گویم که او کار بزرگی کرد و مدال نقره را هم به یزدانی تبریک می‌گویم.

او درباره وضعیت آسیب‌دیدگی هادی ساروی هم گفت: رباط صلیبی او در فینال پاره شد. خوشبختانه او توانست در فینال کارش را ادامه دهد. علیرضا مهمدی هم دیگر آسیب دیده ماست اما توانست نقره المپیک را بگیرد.

واکنش حسن یزدانی به خداحافظی از کشتی

حسن یزدانی پس از کسب مدال نقره المپیک ۲۰۲۴ پاریس، با وجود آسیب دیدگی مجدد از ناحیه کتف که منجر شد در دیدار فینال نتواند به مبارزه ادامه بدهد و مدال طلای المپیک را از دست بدهد با انتشار پستی در صفحه شخصی خود نوشت: سلام مردم شریف و ملت بزرگ ایران اول از همه تشکر می‌کنم از لطف بیکران و همیشگی شما مردم عزیز که به هر طریقی حمایت و محبت خود را از من دریغ نکردید، شما لایق بهترین ها هستید. از صمیم قلب آرزو داشتم امروز به شما تبریک کسب مدال طلا را به اشتراک بگذارم و خدای خود را شاهد می‌گیرم در این راستا از کوچکترین تلاشی دریغ نکرده‌ام… از روزهای اول جراحی تا ثانیه‌های آخر فینال، با جان و دل جنگیدم تا در شرایطی که شادی در دل مردم عزیزم کمرنگ شده، امیدی در دلشان زنده کنم… و حتی برای چند ثانیه مسبب افتخار و شادی شما باشم.

نامش را حکمت قسمت، تقدیر، نمی‌دانم چه بگذارم ولی می‌دانم که حتما خدا بهتر از همه ما می‌داند و راضی به رضایش هستم؛ اگر از توانایی و میزان آمادگی خودم اطمینان نداشتم هرگز پای در این میدان بزرگ نمی‌گذاشتم؛ در بالاترین میزان آمادگی چه به لحاظ جسمی و چه روحی به پاریس رفتم اتفاقی که دست مرا از مدال طلا دور کرد، تقریبا غیر قابل پیش بینی بود چه برای من و چه برای کادر درمان. احتمال این اتفاق در مجارستان بسیار بالا تر بود و با این که دوره درمان تکمیل نشده بود رفتم تا همین اتفاق را محک بزنیم و بعد از اطمینان، برای المپیک آماده شدیم و به گواه دکتر سهراب کیهانی تا ثانیه های اول فینال هیچ مشکلی نداشتم ولی اتفاق است و هیچ یک از ما از یک ثانیه بعد خود خبر نداریم. ولی من از تلاش و امید دست نمی‌کشم.

هیچگاه کم فروشی نکرده‌ام و نخواهم کرد. پس از درمان مجدد و در صورت نیاز عمل مجدد باز هم تلاش خواهم کرد تا این اتفاق شیرین را برای شما به ارمغان بیاورم اما باز هم می‌گویم تسلیمم به رضای خدا، من سپردم به خدا هر چه خدا می‌خواهد.