به گزارش جهت پرس؛ کبری آسوپار،‌ فعال رسانه و روزنامه نگار نوشت:  واکنش ظریف به ترور اسماعیل هنیه نشان می‌دهد ظریف هنوز منتظر نشسته است تا امریکا و اروپا متوجه تروریسم دولتی اسرائیل و خطر نتانیاهو برای صلح و امنیت جهانی شوند.

این یعنی هنوز به بیداری سران غرب امید دارد و هر قدر چنین امیدی می‌تواند در دنیای دیپلماسی ساده‌لوحی باشد، باید هزار بار بیش‌تر از آن، جدا دانستن امریکا و اسرائیل و تفاوت قائل شدن بین بایدن و نتانیاهو را ساده‌لوحی دانست و این حجم از ساده‌لوحی از یک دیپلمات کهنه‌کار که مدعی بلد بودن زبان دنیاست، عجیب است.

ظریف بحق ترور هنیه را محکوم کرده و به درستی بر عزم ایران برای حمایت از مردم فلسطین تأکید داشته، اما دو عبارت او نشان می‌دهد که مبنای این حرف‌های درست و بحق چندان درست و بحق نیست، آنجایی که می‌نویسد: «ایالات متحده و اتحادیه اروپا باید تاکنون متوجه شده باشند که بقای نتانیاهو در گرو کشتار، تخریب و هرج و مرج است.» و «جهان نباید اجازه دهد که اهداف ویرانگر نتانیاهو محقق شود.»

و این یعنی همان موضع درست هم، سطحی است و راه به عمل درست نمی‌برد، چون مسیر را نادرست می‌رود. وقتی جهان را، جهانی را که قدرت اجازه و ممانعت در خصوص اقدامات نتانیاهو را دارد و نه جهان ملت‌های حق‌طلب را، جدا از نتانیاهو بدانیم و از سر همین جدا دانستن، منتظر باشیم که این جهان اجازه ندهد اهداف نتانیاهو محقق شود؛ وقتی اروپا و امریکا را جدا از اسرائیل و نتانیاهو بدانیم و تصور کنیم امریکا و اروپا متوجه نیستند که بقای نتانیاهو وابسته این جنایت‌هاست و در انتظار متوجه شدن امریکا و اروپا باشیم، آن حمایت و محکومیت راه به جایی نمی‌برد، چون فکر می‌کنیم با آگاه کردن غرب نسبت به جنایات نتانیاهو، قرار است آن‌ها جهان را تغییر بدهند!

اما در واقع امر، آن‌ها نه فقط متوجه هستند بلکه تمام قد از کودک‌کشی نتانیاهو دفاع می‌کنند. آیا صدای کف زدن ممتد نمایندگان مجلس امریکا برای همین نتانیاهو را نشنیدیم؟ آمار کمک‌های مالی و میلیون دلاری امریکای دموکرات و جمهوریخواه به رژیم را نداریم یا اخبار حمایت‌های سیاسی غرب از نتانیاهو را نخوانده‌ایم؟ از سفر‌های متعدد مقامات امریکایی به فلسطین اشغالی تا موضع‌گیری‌های حمایتی مکرر و دفاع از جنایات صهیونیست‌ها تا وتوی قطعنامه‌ها.

از سویی، اگر قرار به فهم جنایات نتانیاهو و رژیم بود، آیا پیکر‌های خونین کودکان غزه که شامل هزاران هزار کودک است، نباید غرب را متوجه می‌کرد؟ ۴۰ هزار نفر طی ۱۰ ماه در غزه و به دست صهیونیست‌ها به خاک و خون کشیده شده‌اند، خون این مردم بی‌گناه که نیمی از آن‌ها کودک هستند و این نسل‌کشی آشکار برای متوجه کردن غرب کافی نبود؟

چند خانه خراب شده است؟ چند بیمارستان؟ چقدر مجروح؟ چقدر قحطی؟ چقدر تحریم دارو و غذا؟ چقدر محاصره؟ یعنی هنوز امریکا و غرب متوجه نشده‌اند؟ و حالا که این حجم جنایات صهیونیست‌ها غرب را متوجه نکرده، ترور یک فرد که از قضا غربی‌ها دشمن او هستند و گروهی را که او رئیس آن بوده، تروریستی می‌دانند، قرار است این حامیان جنایت را متوجه کند؟!

شاید ظریف فکر می‌کند همان قدر که او به حقوق بین‌الملل پایبند است و غربی‌ها هم شعارش را می‌دهند، خودشان هم به این قوانین دیپلماتیک پایبند هستند. چنین فکری هم فقط می‌تواند ساده‌لوحی یک دیپلمات باشد. و غرب هم آن حرف‌ها را برای باور مردمان ساده‌لوح می‌زند.

اصلاً صحبت از متوجه بودن نسبت به تأثیر اقدامات نتانیاهو در جهان بیراهه است؛ مگر می‌شود کسی نسبت به نیمه دیگر خودش متوجه نباشد؟ مگر می‌شود من با دست خودم کاری انجام دهم و نسبت به آن متوجه نباشم؟! صهیونیست‌ها دستان امریکا در منطقه هستند، بازوانی که غرب ساخته تا به مثابه جلادانی دست‌آموز، اهداف جنایتکارانه آنان را پیش ببرند. صحبت با امریکا درباره اسرائیل، صحبت با امریکا درباره نیمه دیگرش است و همین است که این صحبت را، و البته انتظار نتیجه بخشی آن را، بیهوده و ساده‌لوحانه و عجیب می‌کند.