به گزارش جهت پرس؛ محمد طاهریان نوشت : حالا این ابزار یا حمایت‌های نقدی یا توزیع کالا یا حتی واگذاری تقدم برای بهره گیری از فرصت‌های شغلی میتواند باشد.

این دقیقا مثل تامین امنیت، به مثابه کالای عمومی است  که تامینش فقط وظیفه و در توان دولت هاست. پس با برچسب‌هایی مثل تفکر چپ و گداپروری نباید با انجام این وظیفه بدیهی مواجهه کرد.

حالا مسئله اینجاست که رویکرد دولت برای انجام این وظیفه خود چیست؟ برای تامین مالی، برای مدل توزیع، برای شناسایی جامعه هدف، برای کم کردن این جامعه و…
مکاتبی مثل نئولیبرالیسم بالذات ایراد ندارد(اگر میتواند خلق ثروت کند) ایراد آنجاست که در مصرف ثروت خلق شده آن نگاه را به ضرورت انجام وظیفه  ذاتی دولت که بیان شد دیگر ندارد.  در کنار مکاتب، راهبردهای دولت مستقر مثلا در ایران هم مهم است. یک راهبرد فقط نگاهش به داخل و توانمندی ملی و سرزمینی است، یک راهبرد فرصت‌ها را فقط در بیرون میداند . نگاه میانه لازم است که بتواند منابع داخلی را با فرصت‌های بیرونی گره بزند.

مثلا کاندیدایی جنگ روسیه را فرصتی برای ایران دید که میتواند بازار ۱۱ میلیار دلاری بازار سیفی روسیه را از آن خود کند، استفاده از این نقطه قوت برای شکار این فرصت را باید در بستر نقاط ضعف داخلی هم دید؟ وضعیت فعلی کریدورهای حمل و نقل، ناوگان فرسوده جاده‌ای، کیفیت محصولات کشاورزی و فاصله با استاندارد اروپایی، ظرفیت پایانه‌های گمرکی و از همه مهمتر بحران آب و ضرورت اصلاح روش‌های آبیاری و کشاورزی.

برای حل این نقاط ضعف سرمایه لازم است، سرمایه کجاست در بیرون. پس برای شکار یک فرصت در روسیه باید به منابع سرمایه گذاری در شرق و غرب نگاه کنیم تا بتوانیم از یک توان کشاورزی در داخل بهره برداری کنیم. مسائلی بشدت چندوجهی، پیچیده و پویا در برابر دولت هاست که ابر راه حل آن مدل توسعهپایدار است.

مهم اینکه توسعه راه حل است، هدف نیست. هدف حل مسائل است.