محمدحسین شیرخدایی در یاداشتی با بیان دلیل راهپیمایی 22 بهمن نوشت: دیشب بی‌خوابی به سرم زده بود و در همین اثنا این فکر در سرم بالا و پایین می‌شد که اگر شنبه، یک خبرنگار سر راهم سبز بشود و از من بپرسد چرا به راهپیمایی آمده‌ای، چه باید جوابش را بدهم؟ یک مقدار که فکر کردم دیدم جوابی جز این به ذهنم نمی‌رسد که: من و خانواده‌ام برای این، در همچین روزی این جا حاضر شدیم تا پیروزی انقلاب اسلامی رو جشن بگیریم که این انقلاب به ما یاد داد تا سر حقوق و منافع واقعیمون بایستیم و از گردن کلفت هیچ حاکم و حاکمیتی که می‌خواهد این حقوق و منافع را زیرپا بگذارد، هراس نداشته باشیم من جوان دهه هفتادی، برای این، در چهل و چهارمین جشن پیروزی انقلاب اسلامی شرکت کردم که بنیان گذاران این انقلاب، پایه‌های آن را روی بنیادهایی استوار کردند که فراتر از آدم ها و نام و نشان ها است و هیچ انسانی را به چشم سرباز و برده‌ی امیال و دیدگاه‌های ناقص یک انسان دیگر نمی‌بیند شاید من برای این انقلاب، فرزندی به رشادت شهید بهشتی نباشم اما از امثال شهید بهشتی که از تربیت شدگان راستین این انقلاب هستند، آموخته‌ام که هیچ لذتی عالی‌تر و شیرین‌تر از حریت در مسیر اعتلای حق و حقیقت نیست راستش این مهم نیست اگر ساختار فعلی قدرت در ایران غرق در ناکارآمدی‌ها و سوءاستفاده‌های بیشمار شده باشد، من در چنین روزی، دوباره آموزه‌های ناب و اصیل انقلاب اسلامی را در سر مرور می‌کنم و با خودم می‌گویم: حتی اگر همه‌ی فرزندان پنجاه شصت ساله‌ی انقلاب، چشم از تعالیم مکتب انقلاب بپوشند، آسمان ۲۲ بهمن، همچنان بالای سر ما جوانان است و حاضر است تا بی هیچ منتی و بی هیچ سانسور و اعوجاجی، کیمیای مبارزه با طاغوت و قلدرهای پوشالی را بر سرمان ببارد و ما را برای خانه تکانی نظام و انقلاب از افکار، بسترها و عاملیت‌های فسادزا یاری دهد… به امید: ۲۲ بهمنی که نشان از بیعت تمام اقشار جامعه با آرمان‌های انقلاب اسلامی داشته باشد ۲۲ بهمنی که بوی رستاخیز مردم برای مردم بدهد ۲۲ بهمنی که طاغوت داخلی و خارجی که هردو قصد سوار شدن بر گرده ملت را دارند، به یک چوب براند ۲۲ بهمنی که به جای بازتاب شعارهای گنده گنده و نچسبی که از روی شکم سیری ادا می‌شوند، بلندگوی شفاف عدالت‌طلبی ملتی باشد که هیچ وقت، درس‌های تاریخی‌اش را فراموش نمی‌کند و به انسان‌های کوتوله‌ای که ادای خدایان را درمی‌آورند، میدان نمی‌دهد.