متروی شهدای هفتم را که بیرون می آیی به میدان هفتم میرسی. درست محل شروع جشن خیابانی میلاد پیامبر رحمت. هنوز ساعت 14 هست و جشن شروع نشده است. از آماده سازی موکب ها بوی شروع این مراسم به مشام میرسد.
می گویند 300 موکب پذیرایی و برنامه های فرهنگی قرار هست خدمت رسانی کنند.
هر چه به ساعت 15 نزدیکتر میشویم تعداد مردم هم بیشتر می شود. با حضور کودکانشان. کمتر در کودکی خودم یادم می آید که چنین برنامه هایی بود. اگر هم بود بسیار کم و به این حجم از گستردگی نبود. شاید بد نیست در کنار تمام پیشرفت هایی که بعد از انقلاب داشته ایم این را هم کنارش ذکر کنیم؛
«مردم دیندانتر و علاقه مندتر به دین شده اند»
دختربچه ای در حد 4 یا 5 ساله جایزه مداد رنگی خود را در مسابقه یکی از غرفه ها گرفته است و به بغل پدرش می رود، پسر نوجوانی که منتظر است تا میکروفون را در دست بگیرد و مدیحه سرایی کند، مادری که صف موکب پذیرایی ایستاده ولی می گوید:« مهم نیست تموم شده من فقط یک تکه نون برای تبرکش میخوام»، دختری که دست پدرش را کشان کشان به سمت غرفه نقاشی میبرد همه و همه نشان از علاقه مردم چه از بزرگ، کوچک، پیر و جوان نشان می دهد.

راستی آیا اینجا هم کسی کشف حجاب کرده است؟

بله؛ در نزدیکی سازمان سنجش منتهی به میدان ولیعصر کلیسای سنت سرکیس قرار دارد. خانمی مسن که مقابل این کلیسا قرار دارد به جمعیت روان مردم در جشن نگاه می کند نزدیکتر که می شوم با خودم می گویم کاش حداقل شال روی گردنش را کامل سر میکرد.
نگاهش به من میوفتد. معلوم است به سختی فارسی صحبت می کند با این حال می پرسد در این صف که به مقابلش اشاره می کند چه میدهند، می گویم: به گمونم ساندویچ کالباسه، میخوایید بگیرید؟
میگوید: آره، چرا که نه. من سفرهای زیادی رفته ام. امروز هم اومده بودم به این کلیسا. فهمیدم امروز روز پیامبر مسلموناست. گفتم: بله تولدشونه.
ادامه میدهد: بله، محمد. اما تا به حال تو هیچ برنامه ای در هیچ کشوری انقدر نشاط و سرخوشی ندیدم. من حتی غذاهای مختلفی هم خوردم ولی اینهایی که اینجا به عنوان پذیرایی میدن واقعا حس دیگه ای داره. اصلا انقدر در عمرم از ته قلبم حس سرزندگی نداشتم. میخواهم به این صحبت ادامه بدهم که نوبتش میشود و می گوید ترجیح میدم این ساندیویچ هم از دست ندم پس برم بگیرم. و این گونه از هم جدا می شویم.
بعد گرفتن ساندویچش میبینم شال خود را کامل سر کرده است و به بقیه مردم با گفتن تبریک تبریک گویان میرود.
برق شادی در چشمان این خانم ارمنی هم دیده می شود. رضایت و خوشحالی از ته دل.
کم کم به لحظات اذان که نزدیک می شویم نورافشانی در میدان ولیعصر با دعای همگانی الهی عظم البلا ختام این جشن می شود.
نشاط و خوشحالی مردم شاید تا مدتها در وجودشان بماند.