به گزارش جهت،صادق خرازی با بیان اینکه برای بیشتر دولت‌ها این اتفاق رخ می‌دهد که سرمایه اجتماعی خود را در پایان دوره مسئولیت خود از دست می‌دهند و این مسئله فقط مختص ایران نیست، گفت: آنگلا مرکل از معدود سیاستمدارانی است که مردم در پایان دوره مسئولیت او، به احترامش ایستادند.

وی در ادامه افزود: من پیش‌ازاین در مقاله‌ای نوشتم که مصدق نفت را ملی نکرد، بلکه دولتی کرد و البته نه این‌که نیت بدی داشته باشد به‌هرحال تفکر آن مقطع این‌گونه بوده است. با دولتی شدن نفت و آمدن پول نفت به جیب دولت، دولت از پاسخگویی مستثنا شد. دولت پول نفت را داشت و با آن کشور را اداره می‌کرد و بنابراین پاسخگو نبود، اما سایر کشورها که درآمد نفتی نداشتند، مجبور بودند از مردم خود برای اداره کشور پول بگیرند و بنابراین به مردم پاسخگو بودند.

پاسخگو نبودن دولت‌ها به یک فرهنگ تبدیل‌شده است
خرازی در ادامه خاطرنشان کرد: استبداد تاریخی ما چه قبل انقلاب، چه در ضمیر دولتمردان بعد انقلاب در دولت‌ها ریشه در همین پاسخگو نبودن است و این به یک فرهنگ تبدیل‌شده است. به‌طور مثال سال گذشته دولت طرح افزایش قیمت بنزین را اجرا کرد و همه می‌دانستند این کار خلاف است، اما بعد از ایجاد اعتراضات رئیس‌جمهور اعلام کرد که من بی‌خبر بودم. اگر من جای رئیس‌جمهور بودم اعلام می‌کردم این جراحی برای اقتصاد کشور لازم است و اگر لازم باشد من جانم را در این راه می‌دهم. درحالی‌که رئیس‌جمهور این‌گونه رفتار نکرد و بدتر از آن‌یکی از نزدیکان رئیس‌جمهور گفت باید از روحانی ممنون باشیم که خود را در معرض اتهام قرارداد و ایثار کرد. این نوع ادبیات، ناکارآمدی را امری واقعی می‌کند.

ناکارآمدی دولت‌ها به دلیل عملکرد نهادهای زیرمجموعه رهبری نیست
وی بابیان اینکه برخی معتقد هستند که ناکارآمدی دولت‌ها به دلیل دخالت نهادهای زیر نظر رهبری است، تصریح کرد: این‌طور نیست. چرا وقتی نهادهای زیرمجموعه رهبری در بخش دفاعی دخالت می‌کند، موفق بوده و از سایر بخش‌ها جلوتر است به‌گونه‌ای که ایران در دو هزار سال گذشته چنین قدرت دفاعی در خاورمیانه نداشته است؟ اگر آن‌قدر که شهید سردار سلیمانی در مقاومت و بخش دفاع ما موفق بودند، در آداب حکومت‌داری هم موفقیت داشتیم، ایران مشکلی نداشت. من تحریم را مشکل ناکارآمدی نمی‌دانم، البته تحریم را ذاتاً امر خوبی نمی‌دانم و معتقدم تحریم نعمت نیست، بلکه نقمت است اما ناکارآمدی بیشتر از آنکه به تحریم یا بحث‌های ایدئولوژیک و انتزاعی مرتبط بدانم، به عوامل ساختاری و تشخیص هویت فکری دولتمردان ایران مرتبط می‌دانم.

هرکس از خانه قهر می‌کند، کاندید ریاست جمهوری می‌شود

این فعال سیاسی گفت: در نظام‌هایی که دموکراسی نهادینه‌شده است، احزاب بر اساس مؤلفه‌های مختلف سیاسی، اقتصادی، اجتماعی، فرهنگی و امنیتی و هنری افراد را بررسی کرده و از آن‌ها سؤال می‌کنند و کسی که بیشترین نمره را در این حوزه‌ها به دست آورد، به‌عنوان کاندیدا در انتخابات معرفی می‌کنند، اما در ایران هرکسی از خانه قهر می‌کند، کاندیدای انتخابات ریاست جمهوری می‌شود و اتفاقاً رئیس‌جمهور هم می‌شود.

مطرح کردن دولت پنهان برای فرار از پاسخگویی است
وی با اشاره به اینکه مطرح کردن دولت پنهان فقط برای فرار روبه‌جلو و عدم پاسخگویی است، خاطرنشان کرد: احمدی‌نژاد شش سال ثابت کرد که رئیس‌جمهور می‌تواند نفر اول اجرایی در کشور باشد. شهید رجایی فرد مقتدری بود. اگر ناهماهنگی بوده است خودمان ایجاد کرده‌ایم. وقتی سیاست مبتنی بر محدودسازی است و اقتصاد، انحصار سازی و خصوصی سازی، خاص سازی است، طبیعی است دولت پنهان، قاچاق و افراد سوگلی شکل بگیرد. اگر خود دولت و رئیس‌جمهور دنبال شفاف‌سازی بوده و اجازه ندهند افراد خانواده و نزدیکانش از رانت بهره ببرند و مردم این را حس کنند، دیگر راه و دولت پنهان به وجود نمی‌آید. درواقع دولت پنهان نتیجه عملکرد دولت رسمی است که نمی‌تواند پاسخگو باشد.

وی در پایان درباره ادعای دولت‌ها مبنی برنداشتن اختیار برای معرفی وزیر و حتی تحت‌فشار قرار گرفتن در این زمینه گفت: این ریشه در خودخواهی دولت‌ها دارد. این‌همه افراد در کشور داریم یعنی نمی‌توانیم آن‌ها را وزیر کنیم؟ دولت‌ها چون با برخی افراد مشکل‌دارند، آن‌ها را انتخاب نمی‌کنند. فردی در حد رئیس اداره است، ولی به‌عنوان وزیر انتخاب می‌شود، اما کسی که شایستگی دارد را انتخاب نمی‌کنیم.