بهشتی مظلوم زیست و مظلوم مُرد، به خاطر اینکه در دوران زندگی‌اش کسی به عمق و والاییِ شخصیّتِ این شخصیّت جلیل‌القدر پی نبرد؛ یعنی عامّه‌ی مردم پی نبردند و در مظلومیّت بهشتی همین بس که عِدل بنی‌صدر قرار گرفته بود؛ گفته میشد بهشتی، بنی‌صدر؛ خود این واقعاً مظلومیّت بزرگی است؛ در حالی که از لحاظ صلاحیّتهای گوناگون علمی، اخلاقی، سیاسی، فکری، عقلانی، این دو نفر با یکدیگر قابل مقایسه نبودند و شهید بهشتی واقعاً یک انسان برجسته‌ای بود در همه‌ی این امور.