به گزارش جهت پرس؛ رضا شیبانی، کارشناس رسانه در خصوص تفسی به رای‌های نهج البلاغه آقای پزشکیان در برنامه های خود در یادداشتی نوشت:
آقای پزشکیان متاسفانه نهج البلاغه را به همان شکلی تفسیر می کند که کسانی چون موسی خیابانی، مسعود رجوی، اکبر گودرزی و … تفسیر کردند. تفسیر به رای بدون علم فقهی و استنتاج خلاف نص از نص!
البته هر گز قصد مقایسه این عزیز را با آن تبهکاران ندارم. صرفا حقیقتی را گفتم ولو تلخ!
حداقل در یک مورد ایشان با استناد به نامه نوشتن امام علی به مالک اشتر، والی مصر، نتیجه می گیرد که سیستم حکومتی حضرت امیر ع، فدرالیسم قومی بوده؛ چون مصر در زمان او والی داشته است و والی مالیات جمع می کرده و در اداره ولایت خود اختیارات داشته است….به همین سادگی از نکاتی مبهم به استنتاجی می رسد که اتفاقا خلاف نص کلام و‌خلاف سیره حکومت داری امام علی ع بوده است. پزشکیان توجه نمی کند و یا اشاره نمی کند که:
۱. تمام ولایات، مالیات جمع آوری شده را به مرکز حکومت می فرستادند. چیزی که در تاریخ و در روایات به آن واضحا اشاره شده است. مثلا در داستان طلحه و زبیر در تاریخ آمده که مالیات فلان ولایت اسلامی به مدینه رسید. امام ان را به طور برابر میان عرب و عجم و سابقون و موالی تقسیم کرد و باعث نارضایتی طلحه و زبیر شد.
۲. مالک اشتر و دیگر استانداران امیر ع ، قرابت قومی با ولایات محل ماموریت خود نداشتند. مالک از قبیله بنی نخع و اهل یمن بود، در حالی که مامور به مصر شد. زیاد بن ابیه، از قریش بود و روزی به ولایت فارس و روزی دیگر به ولایت آذربایجان، آران و ارمنیه منصوب شد. سلمان فارسی اهل جی سپاهان بود و منصوب به مدائن در عراق و … کجای این فدرالیسم قومی ست؟
۳.در نص کلام امیر المومنین مخالفت صریح حضرتش با خودمختاری وجود دارد. پیش از جنگ صفین، امام ع نامه نگاری های بسیاری با معاویه داشت. در یکی از نامه ها، معاویه از امام طلب خودمختاری می کند. مادلونگ مستشرق آلمانی در کتاب ارزشمند خود، جانشینی پیامبر به این نامه نگاری ها به تفصیل پرداخته است. امام علی ع در پاسخ به این نامه ضمن مخالفت صریح با ایده خودمختاری ولایات در حکومت اسلامی می گوید: تمام ولایات مملکت اسلامی باید به شکل مساوی درباره مسائل و مشکلات مسلمین، مسئولیت بپذیرند.
۴. پیش از جنگ جمل، ابوموسی اشعری که والی کوفه بود خواست خودمختاری بورزد و از بسیج سپاه برای امام علی خودداری کرد. دعوی او این بود که قبایل کوفه می خواهند در این جنگ بی طرف بمانند. امام بلافاصله او را عزل کرد و نیروهای امام به فرماندهی مالک اشتر، به کوفه رفته و او را از کوفه راندند.
و ده ها نکته تاریخی دیگر که نشان می دهد امام با هرگونه خودگردانی قومی و قبیله ای و حاکمیت ملوک الطوایفی سر ستیزه داشت و امر حکومت و امت را بری از قبایل و تعصبات قومی می دید.
