به گزارش جهت پرس؛ مهدی پناهی، سردبیر  اقتصادی ایسنا در  کانال تلگرامی خودش نوشت:‌  اخیرا حسن روحانی، رئیس دولت یازدهم و دوازدهم، در سایت شخصی خودش، روایتی مفصل از روزهای اول بعد ا ز انتخابات و نحوه انتخاب وزرا و معاونینش را منتشر کرده است،‌ که نکات زیر (در توییتر منتشر کرده بودم) را از مطالعه این خاطرات مطرح میکنم که عمدتا ناظر به مسئله و شبهه دخالت رهبری در چینش کابینه است:

۱- حسن روحانی اخیرا خاطرات خودش از انتخاب کابینه دولت یازده را منتشر کرده است؛ نکته جالبی درباره ظریف میگوید.
” دکتر ظریف از قبل از انتخابات معتقد بود پرونده هسته‌ای ایران لاینحل است ”
اما چه شد که ظریف طی هشت سال کاملا تغییر کرد و اینگونه عاشق و فدایی برجام شد؟

۲- طبق نقل روحانی، “عباس آخوندی هم از تصدی وزارت مسکن ابا داشت چون فکر می‌کرد که همان دوره‌ای که در این وزارتخانه بوده کافی است، عباس آخوندی به تصدی وزارت کشور فکر می‌کرد.”
نمیدانم در ذهنشان چه میگذرد ولی وقتی احتمال حضور یک شخص از وزارت کشور تا وزارت مسکن است،‌ تخصص معنا دارد؟

۳- بسیاری فکر میکنند که این رهبری ست که در چینش کابینه دخالت میکند اما در نظر نمیگیرند که بسیاری از رئوسای جمهور قلبا و عقلا خود مایل به اخذ تایید رهبری هستند. روحانی میگوید: “من کاری به این عرفها نداشتم. می‌خواستم کابینه‌ام مورد تأیید رهبری باشد و ایشان دولت مرا دولت خودشان بدانند”

۴- روحانی درباره دبیر شعام میگوید: “در نهایت آقای علی شمخانی را پیشنهاد کردم که البته در ابتدا رهبری قبول نمیکردند اما با اصرار من – که فکر میکنم نادرست بود –در نهایت پذیرفتند هرچند که پشیمان هم شدم اما دیگر راه بازگشت مناسبی وجود نداشت.”
پس چگونه میگویند که کابینه با نظر رهبریست؟

۵- قاضی زاده هاشمی،‌ وزیر بهداشت در زمان ارائه پیشنهاد از سوی روحانی میگوید: “من ماهانه ۴۰۰ میلیون تومان درآمد دارم آن وقت شما میخواهید با ۱۰ میلیون تومان حقوق ماهانه مرا وزیر کنید؟! ”
در مورد سال ۹۲ صحبت میکنیم و درآمد ۴۰۰ میلیونی!
هرچند روحانی میگوید قاضی زاده شوخی کرده ولی ….

۶- روحانی در خاطراتش میگوید که در راه تشکیل دولت چند مرحله وجود داشت.

۱. ممکن بود خود افراد موافقت نکنند (مانند آقایان ناطق نوری، عارف، فروزنده و…)

۲. ممکن بود من موافق معرفی آن‌ها نباشم.

۳. ممکن بود مورد موافقت مقام معظم رهبری قرار نگیرند.

۴. ممکن بود ارزیابی ما این باشد که مجلس به این افراد رأی نمی‌دهد.

۵. و سرانجام این مجلس بود که به آن‌ها رأی نمی‌داد. چنان‌که برخی وزرای پیشنهادی تنها با یک رأی وزیر نشدند و با تصدی برخی وزارتخانه‌ها تا چهار بار با مخالفت مجلس مواجه شد.

همین پنج مورد نشان میدهد که دنیای سیاست بازیگران مختلفی دارد و نمیتواند راحت گفت؛ کابینه را رهبری میچیند!