میکائیل دیانی، روزنامه نگار و مستندساز در مورد صحبت‌های جانباز مدافع حرم امیرحسین حاجی نصیری در برنامه جهان آرا در صفحه اینستاگرامی خود می‌نویسد: اگر مستند عابدان کهنز را دیده بودند می‌دانستند او خودش ورزشکار است؛ اهل زورخانه و تشک کشتی است. اگر این بریده فیلم منتشر شده از مهمان برنامه جهان‌آرا و حرف اشتباهی که در مورد علی دایی زد؛ بجای مدیوم‌شات؛ در لانگ‌شات بود حتما مواجهه‌ها فرق می‌کرد! کما اینکه اگر می‌دانستند او فرمانده جانباز مدافع حرم است مواجهه‌ها فرق می‌کرد. حتما رضا کیانیان آن یادداشت را نمی‌نوشت یا حتما با ملاطفت بهتری می نوشت!
اینها البته توجیه کننده اشتباه بیانی آن رزمنده مجاهد که همه ما مدیون او هستیم نیست؛ او نباید در این‌باره حرف می‌زد و نباید اینگونه حرف می زد!
اما به نظرم پیش از اشتباهی که او مرتکب شده است؛ مدیریت رسانه خطا کرده؛ مدیریتی که او را در میزانسنی اشتباه قرار داده است؛ سوال نادرست یا مسیر بحث غلطی را طراحی کرده است و این چاله را جلوی پای او قرار داده است!
شک ندارم که همین پهلوانی که امروز نمی تواند روی پا بنشیند؛ روزگاری بخاطر گل های علی دایی به کره جنوبی و پاس گلش به خداداد در آن بازی تاریخی که پرچم ایران را برافراشته کرده؛ به هوا پریده است!
حالا اما اتفاقی در جامعه افتاده؛ خطاهایی صورت گرفته؛ در این وانفسا علی دایی هم مستثنی نبوده و شاید او هم خطایی کرده که کرده و در جای تخصصی خودش باید مورد بررسی قرار بگیرد در این بین وظیفه مدیریت رسانه باید ترمیم کننده شکاف‌های آن آسیب باشد نه تعمیق دهنده!؛ همانطور که جانفدا ملت ایران اینگونه بود و در این مدت مدام از او و مشی و مرامش سخن رفته است.
نگاه سیاست‌زدهِ پشت برنامه این جانباز را در مسیر غلطی سوق می‌دهد که شکاف ها را عمیق‌تر کند؛ غافل از اینکه نمی‌دانند دارند چه بلایی بر سر سرمایه اجتماعی جمهوری اسلامی می‌آورند!
هنر حاج قاسم این بود که برای حفظ تمامیت ایران؛ تمام تلاشش بر حفظ وحدت ملت ایران بود و تا آنجا که می‌شد جلوی شکاف و دو قطبی‌های غلط را می‌گرفت؛ از خطاها چشم پوشی می‌کرد که کلیت حفظ شود و اینگونه او برای نام «مدافع حرم» یک مفهوم با ارزش ساخت؛ اینگونه او با دفاع از حرم؛ سرمایه اجتماعی جمهوری اسلامی را تقویت کرد و حالا تفکر سیاست‌زده یکی از همان سرمایه‌ها را ابزار شکاف می‌کند؛ ابزاری که اصل سرمایه او را هم می‌سوزاند!