روح الله رضوی، فعال شبه قاره هند و فلسطین که این روزها در قطر حاضر است نوشت: دیشب ایرانی‌ها قرار داشتند که برای تشویق تیم ملی جمع شوند. پشت‌بندش خبر از رفقای مختلف فلسطینی گرفتم که تعدادی از آنها هم دارند می‌آیند برای تشویق تیم ملی ایران. روی شماره واتس‌آپم کسی پیام داد که از بچه‌های فلسطینی در دوحه هست و می‌خواهد که به جمع ایرانی‌ها بپیوندد. برایش لوکیشن فرستادم و با نیم ساعتی تاخیر رسیدند. همراه‌شان پرچم‌های فلسطین بود. وارد جمع که شدند و ایرانی‌های حاضر فهمیدند که برای تشویق تیم ایران آمدند، خیلی راحت پرچم‌ها عوض شد. فلسطینی پرچم ایران را بلند می‌کرد و ایرانی پرچم فلسطین را. رابطه وقتی طبیعی باشد و مردمی، پیشفرض‌های منفی خیلی راحت کنار می‌روند. بین ایرانی‌های حاضر چندتایی بودند که عربی و انگلیسی می‌دانستند. فلسطینی‌ها با گوشی‌شان از آنها مصاحبه گرفتند و از حس و حال‌شان در شب بازی با آمریکا پرسیدند.
آنطرف حس فلسطینی‌ها به بازی امشب ایران جلوی آمریکا هم وصف نشدنی بود. حتی آنهاییکه بیرون هستند. رفقای غزه پیام دادند که این بازی نیست، معرکه است و منظورش از معرکه میدان نبرد بود‌.
بله برد و باخت در زمین فوتبال نه چیزی را در دنیای سیاست ثابت می‌کند و نه رد. برد و باخت در فوتبال فقط گره خورده به قلوب آدم‌هایی است که همگی علایقی دارند. امشب اگر ببازیم این آدم‌ها به اندازه ایرانی‌ها پکر می‌شوند و توی ذوق‌شان می‌خورد و اگر هم ببریم این آدم‌ها شوق و شعف وجودشان را می‌گیرد. این همدلی قشنگ است چه ببریم و چه ببازیم و انگار باید آمریکایی وسط بیاید تا این همدلی خودش را نشان بدهد.