مجید شاکری، کارشناس مسائل اقتصادی، در خصوص مناظره غنی‌نژاد و علیزاده که شب گذشته از شبکه 4 سیما پخش شد می‌گوید: آخرين بارى كه در برنامه اى با عنوان مناظره شركت كردم، قبل از انتخابات ٩٦ با آقاى جبل عاملى بود، آنهم بقول ايشان بيشتر مفاهمه بود تا مناظره. مدتهاست يقين دارم وضع كشور عزيز ما خيلى خطيرتر از آن است كه فضاى فكرى ايران را سرگرم نبرد گلادياتورهاى انديشه ورز در كولوسئوم مناظره كنيم. من نمى فهمم هدف مناظرات صدا و سيمايى اين روزها به جز سرگرمى، كم نياوردن و ساختن خوراك براى كمپينهاى توئيترى چيست؟ خود هايك بعد از ديدن اين مناظرات درباره ما چه فكرى مى كند؟ در وضع فعلي تفاوت كاركرد پخش زنده فوتبال از شبكه ٣ با پخش زنده مناظره در شبكه ٤ چيست؟
من تصور مى كنم ما بخاطر آنكه بسيار از عدم تفاهم هم بر سر سوال و هم بر سر پاسخ رنج مى بريم به جاى تشويق هوك اين و آن در رينگ مناظره به گفتگوى ساختارمند نياز داريم.
اگر به من بود اين بساط سرگرمى را به برنامه هاى يكساعته بدون گفتگوى مستقيم طرفين تبديل مى كردم. طرف ارائه كننده( دو نفر) دو ده دقيقه براى تشريح اينكه بنظرش سوال چيست و راه حل چيست فرصت مي يافت و طرف منتقد دو ده دقيقه براى نقد سوال و راه حل و نهايتا هر كس ده دقيقه براى جمع بندى.
مجرى حق دارد به تشخيص خود خروج از چارچوب مسئله راه حل جمع بندى را با سوزاندن وقت جريمه كند. چنين الگويي ” هيجان انگيز” نيست ولي مفيد است. قابل اجرا براي سياست خارجى و اقتصاد است و در دل خود فرصتى براى جبران شكست ابتداى دوره آقاى جبلى در ماجراى جريان خبرى آزاد فراهم مى آورد.