به گزارش جهت پرس؛ پروژه‌ موسی، از همان نخستین لحظات، سفری بزرگ به دنیای طراحی و خلق بود. همه چیز از خواندن فیلمنامه و شکل‌گیری اولین کانسپت‌ها آغاز شد. وقتی فیلمنامه را خواندم، جهان عظیمی که باید ساخته می‌شد در ذهنم نقش بست؛ جهانی پر از جزئیات تاریخی، احساسات انسانی و صحنه‌‌هایی که هرکدام نیاز به تفکری عمیق و اجرایی دقیق داشتند. طراحی کانسپت‌‌ها یکی از مراحل کلیدی کار بود؛ طرح‌‌هایی که مسیر بصری فیلم را مشخص می‌کردند و به عنوان نقشه‌ راه برای تمام مراحل بعدی به کار می‌رفتند. پیش از شروع فیلمبرداری، بخش مدلسازی نقشی اساسی ایفا کرد. تیم ما مدل‌‌هایی دقیق از دکورها، اکسسوارها و حتی برخی صحنه‌‌های کلیدی را طراحی کرد تا همه چیز پیش از ساخت در مقیاس واقعی به طور کامل بررسی شود. این مرحله کمک می‌کرد تا چالش‌‌های احتمالی را پیش از مواجهه با آنها در صحنه فیلمبرداری شناسایی کرده و از پیش برایشان راه‌‌حل پیدا کنیم. یکی از بخش‌های جذاب این پروژه، کارگاه‌های مختلفی بود که برای ساخت دکور و اکسسوار ایجاد شد. در این کارگاه‌ها، تیمی از هنرمندان و صنعتگران مشغول خلق مجسمه‌های عظیم‌‌‌الجثه، ستون‌‌های باشکوه قصرها و معابد، و ادوات نظامی مانند ارابه‌‌های جنگی بودند. هر یک از این عناصر، نه تنها باید از نظر تاریخی دقیق و باورپذیر می‌بود، بلکه می‌بایست با حال و هوای بصری فیلم نیز همخوانی داشته باشد. از طرفی، برای ساخت بسیاری از اکسسوارها و دکورها، از تکنیک‌های فتوگرامتری استفاده کردیم تا این اشیا به طور دقیق در دنیای دیجیتال بازسازی شوند و در هماهنگی کامل با جلوه‌های ویژه قرار گیرند. همکاری نزدیک با طراح لباس نیز بخش مهمی از این روند بود. دیدن کانسپت‌های اولیه لباس‌ها و بررسی جزئیات طراحی آنها به ما کمک کرد تا دکور و اکسسوارها را در هماهنگی کامل با لباس‌ها قرار دهیم. این همکاری باعث شد که تمام عناصر بصری فیلم، از لباس‌ها گرفته تا فضاهای داخلی و خارجی، در خدمت روایت و احساس داستان باشند. پس از عبور از این مراحل ابتدایی، وارد فرایند طراحی و ساخت صحنه‌‌های فیلم شدیم. چالش اصلی در این بخش، هماهنگی بین دکورهای حقیقی و فضاهای مجازی بود. بسیاری از صحنه‌‌ها به صورت ترکیبی از دکورهای واقعی و دیجیتال ساخته شدند، به همین دلیل نیاز بود که دکورهای حقیقی با دقت تمام طراحی و اجرا شوند تا هنگام ترکیب با جلوه‌‌های ویژه، یکپارچگی بصری حفظ شود. برای مدیریت زمان، از تکنیک‌هایی مانند استفاده از سن گردان بهره گرفتیم که امکان تعویض سریع دکورها و آماده‌سازی صحنه‌‌های بعدی را فراهم می‌کرد. ساخت و آماده‌سازی صحنه‌های لانگ‌شات نیز یکی از پرچالش‌ترین بخش‌های کار بود. در این صحنه‌ها که دوربین وسعت عظیمی از فضا را ثبت می‌کند، باید به طور ویژه دقت می‌کردیم تا هیچ‌گونه ناسازگاری بین عناصر دیجیتال و حقیقی وجود نداشته باشد. طراحی نور در این بخش‌ها، یکی از پیچیده‌ترین فرایندها بود. طراح نور با همکاری نزدیک با تیم وی اف اکس و فیلمبردار، توانست فضایی را ایجاد کند که هم طبیعی باشد و هم حس داستان را به درستی منتقل کند. یکی از بخش‌های کلیدی دیگر، همکاری با تیم وی اف اکس و مدیر ویرچوال بود. برای ترکیب دقیق دکورهای حقیقی و مجازی، لازم بود که از همان مراحل ابتدایی فیلمبرداری، ارتباطی نزدیک بین تیم‌های مختلف برقرار شود. استفاده از فناوری‌های پیشرفته در رندرینگ و کامپوزیت، نقش بسیار مهمی در تحقق این هدف داشت. این همکاری‌‌ها نه تنها باعث شد که جلوه‌های ویژه به طور طبیعی در صحنه‌ها جای بگیرند، بلکه کیفیت بصری فیلم را به سطحی بی‌نظیر ارتقا داد. در پست پروداکشن، یکی از مسئولیت‌‌های بزرگ ما نظارت بر ترکیب نهایی تصاویر بود. تصحیح رنگ، تنظیم نور و ترکیب تصاویر حقیقی و دیجیتال به گونه‌ای که یکپارچگی بصری کاملی به وجود بیاید، از جمله وظایفی بود که در این مرحله با دقت انجام شد. همچنین در این مرحله، بسیاری از جزئیات بصری که در هنگام فیلمبرداری به صورت کامل اجرا نشده بودند، به کمک جلوه‌‌های ویژه به فیلم اضافه شدند. این پروژه برای من نه فقط یک تجربه سینمایی، بلکه یک فرایند هنری بود که در آن هنر، فناوری، و همکاری تیمی در کنار هم قرار گرفتند. «موسی» از لحاظ بصری تجربه‌ای نو را برای تماشاگران به ارمغان می‌آورد. این تجربه برای من یادآور این بود که هنر سینما، تلفیقی است از تلاش جمعی، نوآوری، و عشق به جزئیات. تیم‌های متخصص و کارگاه‌های متعددی در مراحل مختلف ساخت همراه ما بودند و از همان ابتدا، طراحی و ساخت صحنه‌ها با توجه به جزئیاتی دقیق و قابل توجه نیاز به مدلسازی دیجیتال قبل از شروع فیلمبرداری، جهت تصمیم‌گیری‌های اولیه داشت. این مدل‌‌ها به ما کمک کردند تا پیش از ساخت دکورهای حقیقی، نمای کلی صحنه‌‌ها و تناسبات فضایی را بررسی و اصلاح کنیم. در کنار این، کارگاه‌‌های مختلفی برای ساخت دکورها و اکسسوارهای عظیم و کوچک ایجاد شد. ستون‌‌های باشکوه قصرها و معابد، ارابه‌‌های جنگی و مجسمه‌های عظیم از جمله پروژه‌های ویژه این کارگاه‌ها بودند. تیم‌های متخصص با استفاده از مواد متنوع و تکنیک‌های ساخت، این المان‌ها را به شکلی طراحی کردند که هم از لحاظ بصری خیره‌کننده باشند و هم دوام کافی برای استفاده در صحنه‌های فیلمبرداری را داشته باشند. همچنین، بخش دیگری از این تیم‌ها، مسئول ساخت اکسسوارهای کوچک‌تر بودند که باید با دقتی هنرمندانه جزئیات تاریخی و احساسی صحنه‌ها را تقویت می‌کردند. در فرایند طراحی و ساخت، دیدن کانسپت‌های اولیه لباس‌ها و در نظر گرفتن رنگ‌ها و بافت‌ها، به ما این امکان را می‌داد که دکورها و اکسسوارها به گونه‌ای طراحی شوند که هماهنگی بصری کاملی با شخصیت‌ها و فضای کلی فیلم داشته باشند. این هماهنگی، حس یکپارچگی و انسجامی را ایجاد کرد که به فیلم عمق و واقعیت بیشتری می‌بخشید. یکی از ابزارهای مهم در این پروژه، فتوگرامتری از اکسسوارهای ساخته شده بود. این تکنیک به ما کمک کرد تا تصاویر دقیق سه بعدی با کیفیت از اشیا و دکورهای واقعی تهیه کنیم و در فضای دیجیتال از آنها استفاده کنیم. این فرایند، به ویژه در صحنه‌هایی که نیاز به ترکیب دکورهای واقعی و مجازی داشتیم، نقش مهمی ایفا کرد. اما یکی از چالش‌های برجسته پروژه، هماهنگی بین طراحی صحنه‌های حقیقی و مجازی به صورت همزمان بود. در بسیاری از مواقع، صحنه‌ها باید به صورت زنده در حین فیلمبرداری ساخته و تغییر داده می‌شدند. برای مدیریت این فرایند پیچیده، از سن گردان و تکنیک‌های مشابه استفاده کردیم تا زمان تعویض دکورها به حداقل برسد. تیم‌های پشتیبانی دکور و مدیران صحنه نیز نقش مهمی در این هماهنگی داشتند و با برنامه‌ریزی دقیق، اطمینان حاصل کردیم که هیچ‌گونه تأخیری در روند فیلمبرداری به وجود نیاید. ولی به هر حال مشکلاتی داشتیم یکی از ارکان اصلی موفقیت پروژه «موسی»، هماهنگی دقیق بین تیم‌های مختلف بود. این هماهنگی به خصوص در تعامل با مدیر فیلمبرداری، نورپرداز، مدیر ویرچوال و مدیر ویافاکس اهمیت ویژ‌ه‌ای داشت. هر یک از این بخش‌ها نقشی اساسی در خلق جهان بصری فیلم ایفا کردند و برای دستیابی به یکپارچگی و انسجام، همکاری نزدیکی میان آنها لازم بود. مدیر فیلمبرداری از همان ابتدا نقشی کلیدی در تعیین زبان بصری فیلم داشت. نگاه او به قاب‌بندی‌‌ها، انتخاب لنزها و حرکت دوربین، به طور مستقیم بر طراحی صحنه‌ها و حتی نورپردازی تأثیر می‌گذاشت. جلسات مداوم ما برای هماهنگی در طراحی صحنه‌های حقیقی و مجازی به گونه‌‌ای پیش رفت که همواره در خدمت قاب‌بندی دقیق دوربین باشد. این همکاری، به خصوص در صحنه‌های لانگشات و ترکیب تصاویر حقیقی و دیجیتال، چالشی جذاب و خلاقانه بود.
نورپردازی نیز از اجزای حیاتی این پروژه بود. نور به عنوان یکی از ابزارهای اصلی در ایجاد عمق و حس، باید به دقت طراحی می‌شد. در اینجا، همکاری با طراح نور، برای ایجاد حالتی طبیعی و هماهنگ با دکورهای حقیقی و مجازی، ضروری بود. به ویژه در صحنه‌هایی که نورپردازی باید به طور همزمان در فضای واقعی و مجازی اجرا می‌شد، نیاز به برنامه‌ریزی دقیق و هماهنگی مداوم وجود داشت. مدیر ویرچوال نیز نقشی حیاتی در این پروژه ایفا کرد. طراحی و اجرای فضاهای دیجیتال به گونه‌ای بود که همخوانی کامل با دکورهای حقیقی داشته باشد. یکی از چالش‌‌های ما، ایجاد محیط‌‌هایی بود که از لحاظ بافت، نور و رنگ به طور کامل با فضای واقعی هماهنگ باشند. در این راستا، جلسات مشترک و تست‌‌های مداوم برای بررسی این هماهنگی انجام شد. همچنین، مدیر ویافاکس با تیم خود در فرایند پست‌پروداکشن نقشی اساسی داشت. در این مرحله، تصاویر حقیقی و دیجیتال باید به گونه‌ای ترکیب می‌شدند که تماشاگر هیچ تفاوتی بین آنها حس نکند. برای دستیابی به این هدف، جلسات تخصصی متعددی برگزار شد تا درباره جزئیاتی مانند کامپوزیت، تصحیح رنگ و افزودن افکت‌های دیجیتال تصمیم‌‌گیری شود. این همکاری نزدیک باعث شد که تمام عناصر فیلم در هماهنگی کامل با یکدیگر قرار گیرند. در نهایت، تمام این همکاری‌ها و هماهنگی‌ها در خدمت خلق یک تجربه بصری منحصربه فرد بودند. «موسی» برای من یادآور این حقیقت است که سینما، هنری جمعی است و نتیجه‌ای که امروز پیش روی مخاطب قرار می‌گیرد، حاصل هم افزایی بین هنر، فناوری و تلاش بی‌‌وقفه تیمی متعهد است. از منظر هنری، «موسی» تلاشی بود برای خلق دنیایی که تماشاگر را درگیر خود کند. صحنه‌‌های لانگشات، ترکیب نور و سایه، رنگ‌‌های گرم و سرد و تضادهای بصری همه در خدمت روایت داستان بودند. این پروژه یادآور این حقیقت بود که سینما، تلفیقی از فناوری پیشرفته و حس هنری است. «موسی» برای من یک آغاز است؛ آغازی که نشان می‌دهد مرزهای خلاقیت و فناوری در سینما، تنها به اراده و جسارت ما در عبور از محدودیت‌ها وابسته است. این تجربه به ما یادآوری کرد که اگرچه راه دشوار است، اما با هر قدمی که برداشته می‌شود، آیند‌های روشن‌‌تر در انتظارمان خواهد بود. ما می‌توانیم همزمان با جهان حرکت کنیم و حتی خودمان دستاوردهایی خلق کنیم که در مسیر آینده سینما نقش‌‌آفرین باشند. این پایان یک پروژه نیست؛ بلکه نقطه شروعی است برای گشودن درهایی تازه به سوی سینمایی پیشرفته‌تر، خلاقانه‌تر و ماندگارتر.