امروز بالاخره خبر مرگ سیدابوالحسن بنی‌صدر در بیمارستان سالپتریه پاریس تأیید شد.

وی متولد ۲ فروردین ۱۳۱۲ در استان همدان بود و پدرش سیدنصرالله بنی‌صدر از روحانیون بانفوذ همدان به حساب می‌آمد.

بنی صدر تحصیلات متوسطه را در استان همدان گذراند و سپس در دانشگاه تهران، در رشته‌های اقتصاد و حقوق اسلامی تحصیل کرد.

او مسئول سازمان دانشجویان جبهه ملی در دانشگاه تهران بود که پس از وقایع ۱۵ خرداد ۱۳۴۲ به فرانسه رفت و تا بازگشت امام راحل به ایران در پاریس ماند.

وی نخستین رئیس‌جمهور تاریخ جمهوری اسلامی ایران بود و ریاست شورای انقلاب را نیز بر عهده داشت، اما در ۳۱ خرداد ۱۳۶۰، با رأی مجلس شورای اسلامی استیضاح و از مقام خود عزل شد چرا که همراهی وی با سازمان تروریستی منافقین بر همگان مشخص شده بود.

پس از آن بنی‌صدر به شکل مخفیانه از ایران به همراه مسعود رجوی رهبر سازمان مجاهدین خلق (منافقین) خارج شد.

مرگ ابوالحسن بنی‌صدر پس از یک دوره طولانی بیماری در بیمارستان سالپتریه پاریس در ۸۸ سالگی رخ داد و نزدیکان وی تا کنون علت مرگ و بیماری او را اعلام نکرده‌اند.

بنی صدر در فرانسه علیه ایرانیان دست به چه اقدامی زد؟

پس از آنکه بنی‌صدر به همراه مسعود رجوی مرد شماره یک سازمان منافقین از ایران خارج شد؛ در فرانسه به همراه وی ضمن تشکیل شورای ملی به اصطلاح مقاومت به مخالفت خود با حکومت ایران پرداخت. وی در سال ۱۳۶۲ پس از حضور منافقین در عراق از این شورا جدا شد.

بخشی از زندگی بنی صدر
بنی‌صدر در استان همدان به دنیا آمد. پدرش نصرالله بنی‌صدر زاده روستای باغچه از توابع شهرستان کبودراهنگ و از روحانیون با نفوذ همدان بود که با امام خمینی (ره) نیز ارتباط دوستانه‌ای داشت. او در دانشگاه تهران، در رشته‌های اقتصاد و حقوق اسلامی تحصیل کرد و چهار سال در مؤسسه مطالعات و تحقیقات اجتماعی فعالیت نمود. بنی‌صدر در سال ۱۳۴۰ با عذرا حسینی ازدواج کرد که حاصل آن، دو دختر و یک پسر است.

فعالیت های دانشجویی
بنی صدر نماینده دانشجویان دانشکده حقوق دانشگاه تهران در کنگره جبهه ملی ایران در سال ۱۳۴۱ و مسوول سازمان دانشجویان جبهه ملی در دانشگاه تهران بود. بنی‌صدر رهبری گروه کوچکی از دانشجویان مخالف شاه را به‌عهده داشت و دو بار به خاطر فعالیت‌های سیاسی دستگیر و روانه زندان شد. پس از مجروح شدن در قیامی ناموفق علیه حکومت در خرداد ۱۳۴۲، او کشور را ترک کرد و عازم فرانسه شد.

فعالیت‌های سیاسی
بنی صدر در دهه هفتاد میلادی و سال‌های پیش از پیروزی انقلاب اسلامی، تحت عنوان یک ناسیونالیست و تا حدودی اسلامگرای پرشور و اقتصاددان انقلابی با ایراد سخنرانی و چاپ و انتشار مقالات و کتب تألیفی خود، کوشید تا به عنوان یکی از فعالان و مبارزان علیه حکومت شاه شناخته شود.

به عقیده مرحوم هاشمی رفسنجانی، در طی این سال‌ها بنی‌صدر که نزدیکی بیشتری با جبهه ملی احساس می‌کرد و خود را تئوریسین انقلاب می‌دانست همواره درگیر رقابت با صادق قطب‌زاده (که او نیز در پاریس اقامت داشت) بود. قطب‌زاده نزدیکی فکری بیشتری با نهضت آزادی ایران داشت و به همین لحاظ بیشتر مورد تأیید مبارزین اسلامی بود.

پس از انقلاب اسلامی و پیروزی در انتخابات ریاست جمهوری
بعد از پیروزی انقلاب ۱۳۵۷، امام (ره) که عهده‌دار کنترل کشور بود، دولت موقت را به کار گمارد و بنی صدر را ابتدا در ماه تیر ۵۸ به معاونت وزارت اقتصاد و دارایی و سپس در ماه آبان به سمت وزیر اقتصاد و دارایی منصوب کرد. بنی صدر همچنین از ابتدای بهار ۱۳۵۸ به عضویت شورای انقلاب درآمد و تا خاتمه عملکرد شورای انقلاب در تیر ۱۳۵۹ به عضویت خود در این شورا ادامه داد.
بنی صدر با بروز ماجرای تسخیر لانه جاسوسی آمریکا در تهران، به یکی از مخالفین سرسخت این اقدام انقلابی تبدیل شد. مدتی بعد از استعفای دولت موقت مهدی بازرگان، او برای انتخابات ریاست جمهوری کاندید شد و در پنجم بهمن ماه ۱۳۵۸ با به دست آوردن حدود یازده میلیون رأی به عنوان اولین رئیس‌جمهور تاریخ ایران انتخاب شد.

رأی به عدم کفایت بنی صدر
همزمان با افزایش تحرکات تروریستی سازمان منافقین و همراهی بنی صدر با آنها، فرایند بررسی کفایت سیاسی رئیس‌جمهور در غیاب وی از ۲۰ خرداد ۱۳۶۰ آغاز شد و تا ۳۱ خرداد همان سال به طول انجامید.
 

در این روز مجلس شورای اسلامی با اکثریت ۱۷۷ نفر در مقابل ۱۲ رأی ممتنع و یک رأی مخالف رأی بر عدم کفایت بنی‌صدر داد. مهدی بازرگان، ابراهیم یزدی، یدالله سحابی، احمد سلامتیان، علی گلزاده غفوری، اعظم طالقانی، حسین انصاری‌راد، احمد صدر حاج سیدجوادی، عزت‌الله سحابی، علی‌اکبر معین‌فر، احمد غضنفرپور، سید محمدمهدی جعفری، محمد مجتهد شبستری و هاشم صباغیان از جمله نمایندگانی بودند که در جلسه عدم کفایت رئیس‌جمهور حضور نیافتند. عزت‌الله سحابی هم با برکناری بنی صدر مخالفت کرد.

مهمترین دلیل بر عدم کفایت سیاسی بنی صدر، موضع‏گیری وی علیه نظام جمهوری اسلامی و همراهی با کلیه نیرو‌های ضد انقلاب وابسته به خارج از کشور جهت نابودی نظام اسلامی و همچنین مخالفت مستمر وی با مجلس شورای اسلامی از بدو تأسیس و حتی پیش از افتتاح آن، دخالت صریح در قوه قضاییه و عدم درک صحیح از بدیهی‏ت‌رین اصول قانون اساسی و نیز عدم اعتقاد به اصل تفکیک قوا بود.

یک روز پس از تصویب طرح عدم کفایت سیاسی بنی صدر، حضرت امام خمینی (ره)، وی را از ریاست جمهوری اسلامی ایران نیز عزل کردند. این در حالی بود که حضرت امام، پیش از این وی را در بیستم خرداد ۱۳۶۰، از فرماندهی کل قوا نیز عزل کرده بودند.

پس از برکناری بنی صدر از ریاست جمهوری، فعالیت‏های خرابکارانه و براندازانه بر ضد حکومت و دولت آغاز شد که عمدتاً از طرف منافقین موسوم به سازمان مجاهدین خلق سازماندهی می شد. از جمله در هفتم تیرماه ۱۳۶۰، دفتر حزب جمهوری اسلامی منفجر شد و طی آن، آیت‏اللَّه بهشتی و شماری از وزرا و نمایندگان مجلس شورای اسلامی به شهادت رسیدند. همچنین در هشتم شهریور ۱۳۶۰، دفتر نخست وزیری منفجر شد و در آن، محمدعلی رجایی، رییس جمهور و دکتر محمد جواد باهنر، نخست وزیر و تعدادی از شخصیت‏ها شربت شهادت نوشیدند. این وقایع می‏توانست به سادگی منجر به سقوط یک نظام سیاسی شود، اما بازتاب آن در مردم، نتیجه معکوس داشت چرا که با سخنرانی‏ها و پیام‏های امام خمینی (ره) که به نحو هوشمندانه‏ای به مردم امید می‏‌دادند، آنان را انسجام می‏بخشیدند و گروه‏های سیاسی ضدِ نظام را بی اعتبار می‏‌ساختند، اثری وصف ناشدنی در ملت مسلمان برای مقاومت بیشتر ایجاد می‌کرد. از این جهت بود که نظام اسلامی از این دوران پرخطر و پرآشوب با توکل بر خدا، رهبری‏های حضرت امام و مقاومت و پایدار مردم گذشت و به مسیر خود ادامه داد.

خیانت‌های بنی‌صدر در جنگ
تیمسار اصغر مطلق که در عملیات معروف حمله به اچ ۳ هم حضور داشت گفته بود: بنی صدر با خیانت عملیاتهای خلبانان جنگنده و حرفه ای ارتشی را لو می داد.