وحیدنیا گفت: برای پرداختن به موانع ازدواج باید ابعاد مختلفی مانند ابعاد فردی از جمله نگرش‌ها، باور‌ها و ساختار روانی فرد و آنچه که باعث می‌شود یک فرد در مواجهه با مناسبات فردی و بین فردی و تعارضات زندگی راه حل مدار، مسئله مدار و هیجان مدار فکر کند، در نظر گرفته شود.

او ادامه داد: در نهایت باید ابعاد خانوادگی، اجتماعی و فرهنگی و اساس باور‌های غلطی که در یک جامعه ممکن است وجود داشته باشد، نگرش‌های غلط و نقش ازدواج در زندگی و جامعه و کارکرد‌های آن که ممکن است در جامعه شکل گیرد و باعث شود انسان‌ها از ازدواج امتناع کنند، بررسی شود.

مدیرکل مشاوره و امور روانشناختی بهزیستی کشور گفت: آنچه که در این سه سطح اثر می‌گذارد ساختار رفاه اجتماعی کلان یک کشور است یعنی اگر با نگاه سیستمی به آن نگاه شود، طبیعتا سیستم‌های کلان و سیستم‌های میانی مانند محیط‌های کار و تحصیل و سیستم‌های پایه مانند خانواده را تحت الشعاع قرار می‌دهد و تقویت ساختار رفاه اجتماعی کلان یک کشور می‌تواند جامعه و افراد را نسبت به وضعیت ایمنی روانی، اقتصادی، اشتغال و تامین معاش مطمئن کند.

به گفته او در موانع ازدواج باید به بلوغ دیرهنگام و به تاخیر افتاده افراد توجه شود. یعنی اگر فردی وابستگی‌های مختلف مفرطی در حیطه‌های مادی، هیجانی، احساسی و اقتصادی داشته باشد، این فرد شرایط پایه برای ورود به تصمیم ازدواج را ندارد.

مدیرکل مشاوره و امور روانشناختی بهزیستی کشور ادامه داد: پختگی فرد مسئله‌ای است که باید به آن توجه شود و نباید از علت همه موضوعاتی که در تصمیمات فرد و سبک زندگی فرد تاثیر می‌گذارد، غافل شد.

وحیدنیا گفت: نفوذ رسانه‌ای و نگرش‌های افراطی نسبت به نگرانی‌های موجود باعث می‌شود رفتار آدم‌ها هم تغییر پیدا کند و نگرش‌های غلطی هم شکل بگیرد و مانع از این شود که افراد در بحث ازدواج پا پیش بگذارند.

او گفت: بازداری و نگرش افراد از ازدواج و اینکه ازدواج را عامل رشد می‌دانند یا اینکه ازدواج را عامل نگرانی برای بقیه راه زندگی تصور می‌کنند، مقوله‌ای است که نمی‌توان از آن چشم برداشت.