ایموجی ها و بازگشت به عصر حجر!
وقتی در حال صحبت با فرد دیگری در یکی از پیام رسانها یا شبکههای اجتماعی هستیم میتوانیم اصلا به زبان کیبورد خود توجه نکنیم و به تمام پیامهای شخص مقابل واکنش نشان دهیم؛ چون نیازی به آن نیست وقتی ایموجی ها هستند. ایموجیها از کی اینقدر مهم شدهاند و چگونه یک جهان جدید را خلق میکنند؟

جهان ایموجیها
شاید برای همه ما پیش آمده باشد که در پاسخ به پیامهای یک دوست در شبکههای اجتماعی در ابتدا با ارسال چند ایموجی به پیامهایش پاسخ دهیم و سپس زمانی که قصد نوشتن یک مطلب را داریم اگر زبان کیبورد ما همان زبان مورد نظر نباشد جملاتی نامفهوم تولید خواهد شد که نیازمند تغییر آن هستیم اما زمانی که صرفا از ایموجیها استفاده میکنیم نیازمند آن نیستیم چون آنها یک زبان مشترک هستند.کاربران شبکههای اجتماعی از طریق ایموجیها میتوانند احساسات گوناگون مانند: غم، شادی، عشق، گرسنگی، آرامش، خستگی، عصبانیت، قهر، و همدلی را ابراز کنند. تفاوت ایموجیها با دیگر زبانها دنیا در این است که به نوعی اشتراکات فراوانی بین مردمان جوامع مختلف دارد.
ویتگنشتاین میگوید: مرزهای زبان ما، مرزهای جهان ما است. و هیچ واقعیتی خارج از حدود زبان، ناظر بر امر واقع نیست. منطق زبان فقط از چیزهای معین سخن میگوید و چیزهایی که فراسوی حد زبان قرار دارد به پهنه چیزهایی ناگفتنی یا بر زبان نیامدنی تعلق دارند. بنابراین جهان تا جایی وجود دارد که میتواند در قالب زبان گنجانده شود. با این سخن ویتگنشتاین، اگر ایموجیها یک زبان را خلق کنند آیا دایره فهم ما نیز دچار تحول خواهد شد؟ در جهانی که وسیلهِ بیان، ایموجیها هستند معنا نیز متفاوت خواهد بود.
گسترش زبان ایموجیها چه ارتباطی با نمایشی شدن جامعه میتواند داشته باشد؟ جامعه نمایش« اصطلاحی است که گی دوبور از آن برای توصیف سرمایهداری غربی در حال گسترش استفاده میکند. او با دخل و تصرف در عبارت کلیدی مارکس درسرمایه بیان میکند که تمام زندگی جوامعی که در آنها مناسبات مدرن تولید حاکم است، به صورت انباشت بیکرانی از نمایشها تجلی مییابد. نمایش تصاویری است که باهم ممزوج میشوند. با این شیوه جهانی ساختگی ایجاد میشود که بهمثابه شبه جهان مجزایی نسبت به جهان واقعی دارای خودمختاری میشود. نمایش، با گرایش به نشان دادن جهانی که دیگر مستقیماً دریافتنی نیست، ممتازترین حس انسانی را،که در دورانهای دیگر حس لامسه بود، بهطور عادی حس بینایی میداند که انتزاعیترین و فریب خورترین حس منطبق با انتزاعیگری تعمیم یافته جامعه کنونی است.
بنابراین میتوان گفت فرهنگ امروز در عرصههای مختلف به سمت تصویری شدن پیش میرود. تکنولوژیهای امروزی امکان ایجاد محملی برای انتقال تصاویر را به راحتی میسر کردهاند. فیس بوک و اینستاگرام رسانههایی عمدتاً تصویرمدار و با متنهای کوتاه و گاه تک سطری هستند. روزنامهها که در ابتدا فقط نوشتاری بودند روز به روز به سمت تصویری شدن پیش میروند. در این چارچوب است که رشد زبان ایموجیها قابل تحلیل است. در فضای این چنینی است که ما به عنوان کاربران شبکههای اجتماعی برای بیان احساسات خود لازم میدانیم از ایموجیها که بیان تصویری احساسات هستند استفاده نماییم.
ایموجیها و میراث بشری
اما سوال این است که آیا این گستردگی ایموجیها امری مفید یا مضر برای فرهنگ جوامع بوده است؟
کاربران شبکههای اجتماعی معمولا به دلیل سهولت استفاده از ایموجیها آن را بر متن ترجیح میدهند. به نظر میرسد به جای نوشتن جمله « از لطف شما ممنونم» ارسال یک ایموجی تشکر کار راحتتری باشد و علی الاغلب کاربران طریقه دوم را ترجیح میدهند. اما مسئله از جایی آغاز میشود که به ارزش حروف و واژهها و دلالتهای فرهنگی آن پی ببریم. اگر قرار باشد که ما با استفاده افراطی از ایموجیها بسیاری از واژههای زبان خود را بازنشسته کنیم آیا در آینده ما توانایی خلق شاهنامه، گلستان و یا بوستان را خواهیم داشت؟ بسیاری «اختراع خط» را بزرگترین اختراع بشر نامیدهاند زیرا به وسیله نوشتن و ثبت اندیشههاست که دانش منتقل میگردد. اگر نوشتن نبود آیا دانش بشر نسل به نسل منتقل میشد؟ شاهکارهای ادبی و علمی تاریخ بشر همه محصول نوشتن است. آیا ایموجیها توانایی خلق چنین آثاری را دارند؟
پایان
در پایان به نظر میرسد زبانشناسان حق دارند به علت رشد فزاینده ایموجیها، نگران میراث بشری باشند. اینکه اکنون و در قرن حاضر بشر از طریق توسعه تکنولوژیک به نقطهای از تمدن خود رسیده است که به جای بیان احساسات از طریق نوشتن از «شکلک»ها استفاده میکند نه تنها یک پیشرفت محسوب نمیگردد بلکه بازگشت به عصر حجر است یعنی زمانی که انسانها برای انتقال مفاهیم به یکدیگر از شکلک و نقاشی استفاده میکردند. ایموجیها بسیاری از واژگان زبانهای مختلف را بازنشسته میکنند و رفته رفته زبان به پدیداری نحیف تبدیل میشود و نسلهای آینده پیوندی با میراث ادبی و فرهنگی گذشته خود مشاهده نخواهند نمود.
منبع: سایبرویژه
نظرات
لطفا نظرات خود را با حروف فارسی تایپ کنید.
از ارسال نظراتی که حاوی مطالب کذب، توهین یا بیاحترامی به اشخاص، قومیتها، عقاید دیگران، موارد مغایر با قوانین کشور و آموزههای دین مبین اسلام باشد خودداری کنید.
لطفا از نوشتن نظرات خود به صورت حروف لاتین (فینگیلیش) خودداری نماييد.
نظرات پس از تایید مدیر بخش مربوطه منتشر میشود.