گزارش تحلیلی جهت پرس از یک مدعی حقوق بشر

آلمان چه جنایاتی علیه مردم ایران انجام داده است؟/ وقتی جای متهم و شاکی عوض می‌شود

پیش گامی آلمان در فشارهای حقوق بشری و درخواست آنها برای برگزاری نشست ویژه شورای حقوق بشر و اعمال فشار برای آغاز تحقیقاتی بین المللی در خصوص تحولات اخیر ایران، این سوال را پیش می‌آورد که آیا واقعا آلمان حامی حقوق بشر است؟

آلمان چه جنایاتی علیه مردم ایران انجام داده است؟/ وقتی جای متهم و شاکی عوض می‌شود
24615

محمدحسین مهدویان – هفته‌نامه اشپیگل آلمان گزارش داده که آلمان و هشت کشور دیگر اروپایی در تلاش هستند تا بسته جدیدی از تحریم‌ها را علیه مقامات و نهادهای جمهوری اسلامی که در سرکوب خشونت‌ بار معترضان در ایران دست دارند، تصویب کنند. در گزارش اشپیگل آمده است که بسته‌ای متشکل از 31 پیشنهاد ارائه شده که افراد و نهادهایی از جمله دستگاه امنیتی جمهوری اسلامی که در سرکوب معترضان در ایران نقش داشته و همچنین شرکت‌هایی که از سرکوب پشتیبانی می‌کنند را هدف قرار می‌دهد. آلمان مدعی شده تمامی این افراد و نهادهای مسئول در جمهوری اسلامی که در فهرست پیشنهادی برای تحریم قرار گرفته‌اند، در سرکوب خشونت‌بار معترضان در ایران دست داشته‌اند. آنگونه که اشپیگل گزارش داده، موضوع اصلی در این بسته تحریمی جدید شامل ”مسدود شدن دارایی‌ها و ممنوعیت ورود این افراد” به اتحادیه اروپا است.

آلمان؛ حامی یا ناقض حقوق بشر؟

آلمان در دو جنگ جهانی اول و دوم نقش برجسته‌ای داشت و در چند دهه اخیر نیز نقش زیادی در فتنه‌انگیزی علیه کشور‌های مختلف از جمله ایران داشته است. از مهم ترین این فتنه‌انگیزی و جنایات میتوان به نقش آلمان در دوران دفاع مقدس اشاره کرد.

از عمده‌ترین جنایات جنگی حکومت عراق در دوران جنگ با ایران کاربرد تسلیحات شیمیایی و در مواردی میکروبی علیه نظامیان و غیرنظامیان ایران و عراق است. این حکومت دامنه جنایات خود را از آغاز سال ۱۳۶۶ در مناطق غیرنظامی در بیش از ۲۰۰ روستا و اکثر شهر‌های استان‌های مرزی گسترش داد و زنان و کودکان بسیاری را قربانی حملات خود کرد؛ که متأسفانه در مجامع بین المللی به علت سلطه حامیان و پشتیبانان عراق از جمله المان، پس از وقوع، هیچ‌گونه واکنشی صورت نگرفت.

بر اساس گزارش ۱۲ هزار صفحه‌ای سازمان ملل پیرامون تسلیحات عراق که در سال ۲۰۰۳ منتشر شده؛  دانشمندان و کادر شیمیایی دولت آلمان با رژیم بعث همکاری تنگاتنگی داشتند تا آنجا که از آلمان به‌عنوان تجهیز کننده درجه اول انبارهای تسلیحاتی صدام نام برده شده است. در همین رابطه تیمرمن محقق آمریکایی در کتاب «سوداگری مرگ» نقش آلمان در تجهیز عراق به سلاح شمیایی را تصریح و نوشته است: شرکت آلمانی کارل کولب (karl kolb) ۶ خط تولید سلاح شیمیایی جداگانه در مجتمع سامره ایجاد کرد. اولین آن‌ها در سال ۱۹۸۳ و آخرین آن‌ها در سال ۱۹۸۶ تکمیل شدند. از گاز خردل و اسید پروسیک تا گازهای عصبی سارین و تابون در این کارخانه تولید می‌شدند و در خمپاره‌ها، راکت‌ها و گلوله‌های توپ جاسازی می‌شدند. بی‌تردید این بزرگترین کارخانه سلاح شیمیایی در جهان بود.

همچنین رادیو بی بی سی به نقل از مجله اشپیگل نوشته است: «هیچ کشوری به اندازه آلمان چنین کمک تحقیقاتی و تولیدی به عراق در تهیه یک نوع سلاح کشنده و تعیین کننده نکرده است.» متخصصان آلمان دوشادوش شیمی‌دان‌ها و مهندسان موشکی عراق کار کردند تا یکی از متنوع‌ترین زرادخانه‌های سلاح‌های غیر متعارف را که در هیچ جای دنیا یافت نمی‌شد، به وجود آورند.

در طول جنگ تحمیلی، رژیم عراق بارها از سلاح شیمیایی استفاده کرد. به طوری که بنابه گزارش رسمی ایران به کنفرانس خلع سلاح، تعداد این حملات توسط عراق از دی ماه ۱۳۵۹ تا اسفند ۱۳۶۶ در مجموع به ۲۴۲ مورد رسیده بود که قربانیان آن ۴۴ هزار نفر ذکر شده است که از آن تاریخ تاکنون این رقم به یکصدهزار نفر افزایش یافته است. همچنین بنا بر همین گزارش عراق در طول جنگ تحمیلی از ۶ هزار بمب شیمیایی علیه ایران استفاده کرده است.

حمایت از تحریم ها ناعادلانه علیه ملت ایران به واسطه برجام، برای بقای اسرائیل!

وزیر امور خارجه آلمان، هایکو ماس در گفت‌وگو با سایت رادیو آلمان تاکید کرد: «من اعتقاد دارم توافق هسته‌ای باید با مسائلی از جمله نقش منطقه‌ای و برنامه‌های موشکی ایران تکمیل شود.» این اظهارات وزیر خارجه آلمان نشانه جدید فریبکاری و عدم پایبندی اروپایی به ضد توافق با ایران است. وی حتی یک جمله هم درباره تعهدات نقض‌شده آمریکا و اروپا در برداشتن تحریم‌ها نگفته است. ولی در عوض منافع اسراییل را دنبال می‌کند. چنانچه وی گفت: «این مسئله باید برای آلمان نگرانی بزرگی ایجاد کند، چراکه امنیت اسرائیل برای ما بسیار مهم است.»

این موضع آلمان کاملا منافقانه است، زیرا نه تنها به تعهدات برجامی خود عمل نکرده؛ بلکه بدنبال گرفتن امتیازات جدید از ایران است و درعین حال، روز سوم دسامبر نخستین فروند از چهار ناو جنگی پیشرفته را به اسرائیل غاصب نیز تحویل داده است.

روز ۱۹ اردیبهشت ۱۳۹۷، یعنی فردای خروج آمریکا از برجام و وعده اروپایی‌ها به ایران، رهبر معظم انقلاب اسلامی در دیدار هزاران نفر از دانشجویان و معلمان در دانشگاه فرهنگیان، فرمودند: «بار‌ها گفته بودیم، به آمریکا اعتماد نکنید، این هم نتیجه‌اش. درباره مذاکره با سه کشور اروپایی هم می‌گوییم به این‌ها هم نباید اعتماد کرد و برای هر قرارداد باید تضمین‌های واقعی و عملی بگیرید وگرنه نمی‌شود به این شکل حرکت را ادامه داد.»

رهبر معظم انقلاب اسلامی در خطبه‌های نماز جمعه ۲۷ دی ۱۳۹۸، ضمن اشاره به تلاش اروپایی‌ها برای تحت‌الشعاع قراردادن حماسه آفرینی‌های اخیر مردم ایران و سپاه پاسداران در تشییع پیکر مطهر حاج قاسم و در هم کوبیدن عین‌الاسد، با فعال کردن مکانیسم ماشه علیه ایران، گفتند: «یکی از کار‌های دیگری که برای تحت‌الشّعاع قرار دادنِ این حوادث بزرگ انجام دادند، همین کاری است که این سه دولت اروپایی کردند؛ دولت خبیث انگلیس، دولت فرانسه، و دولت آلمان؛ تهدید ایران که ما مسئله‌ی هسته‌ای را بار دیگر به شورای امنیّت می‌بریم؛ این سه کشور همان سه کشوری هستند که در دوران جنگ تحمیلیِ به ما، تا توانستند، به صدّام حسین کمک کردند؛ دولت آلمان ابزار، وسایل شیمیایی و سلاح شیمیایی را در اختیار صدّام حسین گذاشت که شهر‌ها و جبهه‌ها را با آن سلاح هدف قرار بدهد، که هنوز آثارش در بین رزمندگان قدیمی ما وجود دارد؛ در خدمت دشمنان ما بود، در خدمت صدّام بود. این‌ها این جوری‌اند، سوابقشان این است، امروز هم این جوری دارند عمل می‌کنند.»

با ذکر این سابقه، جای تعجب ندارد که این روزها آلمان از پوست و ژست حقوق بشری و اقتصادی خود خارج شده و تبدیل به پیش ران از بین بردن برجام و فشارهای حقوق بشری علیه جمهوری اسلامی ایران شده‌ است. با اینکه جای انتقاد فراوان دارد که چرا بی دلیل آلمان به مذاکرات هسته‌ای ایران کشیده شده و به او نقشی که نباید داده شد، اما در شرایط کنونی، رفتارهای غیرعادی و نامتعارفی از آلمان دیده می‌شود که می‌تواند موجب نگرانی، نه تنها برای ایران، بلکه برای صلح و امنیت بین المللی باشد. اگر روزگاری آلمان قدرتمند از نظر اقتصادی و نظامی موجب اشغال و ویرانی همسایگان خود در محیط پیرامونی نزدیک خود شد، حالا هدف قرار دادن ایران در هزاران کیلومتر دورتر از این کشور، می تواند دامنه ماجراجویی های آلمان را در نقطه شروع بحران، به مراتب گسترده تر از آن چیزی کند که در مورد جنگ جهانی اول و دوم رخ داد.