به گزارش جهت پرس؛ اعتماد در تحلیلی با عنوان غلط‌انداز «خویشتنداری متقابل، عنصر مفقوده در ایران و آلمان» و به قلم دیپلماتی بازنشسته به نام نصرت‌الله تاجیک نوشت:

«اتفاقاتی که بین ایران و آلمان افتاده چندان معقول و سازنده نیست و ضروری است مدیریت شود. آلمان موتور توسعه صنعتی اروپا است و می‌تواند محور همگرایی اروپا نیز باشد که انگلیس و آمریکا چندان با چنین ظرفیتی همراه نیستند. جدای از روابط دیرینه و مباحث نژادی بین ایران و آلمان، جایگاه رو به رشد آلمان از جهت اقتصادی در جهان و از منظر سیاسی در اروپا، از این کشور یک وزنه اروپایی ساخته است که می‌تواند کمک‌کننده سیاست خارجی ایران باشد.

-کارکرد سیاست خارجی و وظیفه دستگاه‌های عامل آن در هر کشوری کنترل تنش‌ها و مدیریت روابط دیپلماتیک است و نباید اجازه بدهند اقدامات با و بی‌موقع کشورها در حوزه سرزمینی خود علیه یکدیگر تلقی شده و تبدیل به تنش‌های ماندگار و تخریب زیرساخت‌های روابط سیاسی شوند.

– البته این اتفاقی که این روزها بین ایران و آلمان افتاده بیش از آنکه صرفا دوجانبه باشد، تب و نشانه تخریب روابط ایران و اروپا است. تخریب زمینه‌های روابط ایران و اروپا از تابستان ۱۴۰۱ آغاز شد. کار با اروپا در دوران برجام و مخصوصا هنگامی که ترامپ از برجام خارج شد بسیار سودآور برای ایران، اروپا و جامعه جهانی بود.

با این فرمان سیاست خارجی، که دیوار بی‌اعتمادی بین ایران و آمریکا روز به روز بلندتر و پهن‌تر می‌شود، روابط با اروپا باید اولویت ایران باشد. اما تخریب تدریجی روابط و رویکرد دو طرف نسبت به یکدیگر که نمی‌توان نقش روس‌ها یا نزدیکی بیش از حد ایران به روسیه را هم نادیده گرفت و شاید جهت‌دهی روس‌ها که اولین طرفی هستند که بیشترین سود را از این تخریب می‌برند، به گونه‌ای شده که اروپا را که در روند برجام در کنار ایران بود و به صورت کاتالیزور بین ایران و غرب به‌ طور عام و ایران و آمریکا به ‌طور خاص قرار داشت، ابتدا طی سه سال گذشته کنار آمریکا قرار گرفت و الان با تحولاتی که در روابط ایران و آلمان اتفاق افتاده، اروپا را در مقابل ما قرار داده است.

نزدیکی آلمان به روسیه در ابتدای جنگ روسیه و اوکراین و تلاش آلمان برای محدود نگه داشتن دامنه این جنگ و خسارت کمتر خودش و اروپا در اثر قطع انرژی روسیه، در مقابل اهداف آمریکا و انگلیس بود که خواهان توسعه جنگ و زمینگیر کردن روسیه در این باتلاق بودند. آمریکا علاوه‌بر تضعیف روسیه و رفتن سراغ چین، درصدد بود هزینه جنگ را به دوش اروپا بیندازد که با انفجار لوله گاز روسیه به اروپا و جایگزین کردن فروش انرژی آمریکایی به جای روسیه درآمد هنگفتی هم از اروپا و جیب آلمان کسب کرد. اما انگلیس که رهبریت اروپایی آلمان را برنمی‌تابد در کنار آمریکا قرار گرفت تا شتاب توسعه آلمان را کم کند و این زمان فرصت مناسبی بود برای ایران تا در این مقوله به آلمان نزدیک شود اما ایران راه دیگری را انتخاب کرد و به حساسیت‌های اروپا نسبت به جنگ روسیه و اوکراین توجه نکرد.

روند تدریجی تخریب روابط ایران با اروپا تا این حد سابقه نداشته است. صدور بیانیه مشترک شورای اروپایی با امارات در مورد جزایر ایرانی ابوموسی، تنب بزرگ و کوچک، قرار دادن نام سپاه در لیست تروریستی و تحریم سه خط هوایی ایران – که مشکلات فراوانی را برای مردم به دنبال دارد- به نظر می‌آید اتخاذ این سیاست‌ها و تصمیمات در شرایط کنونی به‌ویژه بعد از عملیات مذکور از سوی ایران جدی شده است اما عامل و بهانه اصلی این کار از سوی اتحادیه و کشورهای اروپایی بیشتر همکاری نظامی ایران و روسیه و تاثیر آن بر جنگ اوکراین است.».

روزنامه اعتماد، اصلا به علت تنش اخیر اشاره نکرده و آن، اعتراض وقیحانه دولت آلمان به اعدام رئیس گروهک تروریستی تندر که ۱۴ نفر در اثر اقدامات گروهک تروریستی وی، به شهادت رسیده و بیش از دویست نفر مجروح شده بودند. چرا نویسنده اصلا به این وقاحت دولت آلمان اشاره نمی‌کند (چه رسد به محکومیت) و به جای آن، مدعی تنش‌زدایی می‌شود؟!

ثانیا عجیب است که نویسنده جنایات رژیم آلمان در تجهیز رژیم صدام به تسلیحات شیمیایی، حمایت از گروه‌های تروریستی ضدایرانی، همکاری در تحریم‌های آمریکا و همراهی با عهدشکنی برجامی را فراموش می‌کند، اما روی مباحث نژادی مشترک تاکید می‌کند؟! نویسنده همچنین به تحریف تاریخ می‌پردازد و به جای این که به نقش آلمان در پایمال کردن حقوق برجامی ایران بپردازد، روسیه را علت تخریب روابط ایران با آلمان و اروپا معرفی می‌کند! این در حالی است که دولت آمریکا چند سال قبل از جنگ اوکراین، از برجام خارج شد و اروپایی‌ها و آلمانی‌ها نیز برای تحت فشار گذاشتن ایران، با خدعه آمریکا همراه شدند.