جهت پرس؛ موشه دایان، فرمانده نظامی و وزیر دفاع سابق اسرائیل در جایی می‌گوید:

اسرائیل باید مثل سگی هار به نظر برسد، خطرناکتر از اینکه کسی جرات کند مزاحمش شود.

ایده سگ هار و دیدگاه لویی رنه برس

دایان حتی از سوی نظامیان اسرائیل، فرماندهی بسیار خشن و تندرو به شمار می‌رفت که ایده هایش معمولا خطرناک به نظر می‌آمد. اما لویی رنه برس، پژوهشگر تشکیلات نظامی اسرائیل می‌گوید دایان با ایده سگ هار خود، درواقع شیوه همیشگی رفتار اسرائیل را در دیوانه نشان دادن خود برملا می‌کند.

مقایسه حملات هوایی اسرائیل با بمباران هیروشیما

بعد از گذشت یک سال از دور جدید جنگ اسرائیل علیه فلسطینیان، اقدامات جنون‌بار ارتش رژیم صهیونیستی در معرض دید همگانی قرار گرفته است.

جهت یک مقایسه، کافی است بدانیم که میزان مهماتی که در حملات هوایی ارتش اسرائیل تنها در 25 روز اول جنگ بر سر مردم غزه ریخته شده است، معادل بیش از 2 بمب اتمی از نوعی است که در هیروشیما منفجر شد. با این تفاوت که این بمب ها در مساحتی نزدیک به یک سوم مساحت شهر هیروشیما در لحظه انفجار بمب اتمی فرود آمده‌اند.

وسعت تخریب در غزه، طبق محاسبات فیلیپ وبر، متخصص آمار و محقق مسائل امنیتی طی چهارماه اول حمله، به سطح مرگبارترین بمبماران یک شهر در تاریخ، یعنی حمله نیروهای متفق به شهر درسدن آلمان در انتهای جنگ جهانی دوم رسید. وبر می‌گوید آنچه بعد از ماه چهارم در غزه رخ داده است، بی تردید هیچ نمونه‌ای در تاریخ ندارد!

حمله به بیمارستان ها و قتل عام مصدومان، با خاک یکسان کردن مدرسه‌ها، حمله به مناطق امن، پناهگاه‌ها و چادرهای آوارگان، جاسازی مواد منفجره در بسته کمک های غذایی، استفاده مکرر از تسلیحات ممنوعه، کوچاندن اجباری چندباره مردم و جلوگیری از رسیدن دارو و غذا به مردم بخشی از این جنون مرگبار است.

عملیات ترور و نظم جدید

در پرده تازه‌ای از این جنایات، اسرائیل در عملیاتی که آنرا نظم جدید نامیده است، با فروریختن بیش از هشتاد تن بمب بر سر چندساختمان مسکونی و با کشتن بیش از سیصد غیرنظامی، اقدام به ترور دبیرکل حزب الله لبنان، سید حسن نصرالله و فرماندهان همراه او کرده است. اسرائیل به همان چیزی تبدیل شده است که موشه دایان توصیه می‌کرد : سگ هار!

آینده صهیونیسم و پیش‌بینی پایان آن

ایلان پاپه، مورخ سرشناس اسرائیلی اخیرا در مصاحبه‌ای گفته است:

فکر می‌کنم آنچه شاهد آن هستیم، آغاز پایان پروژه صهیونیسم است. مورخان خوب می‌دانند که آغاز پایان پروژه هایی مانند صهیونیسم، خطرناک ترین فصل از تاریخ یک خطه است.